Brylić się, lepić się w bryły.
Brylik, prow., daszek u czapki,
Brylować, fr., błyszczeć, jaśnieć, celować, wyróżniać się, być pierwszym w jakiemś towarzystwie, dominować, królować, mieć największe powodzenie wśród ogółu.
Bryła, kawał jakiejkolwiek ciężkiej i twardej rzeczy (B. lodu); bałwan (soli); pewna ilość ciała sproszkowanego lub plastycznego, zbitego w jedna masę (B. ziemi); mat. ciało, część przestrzeni, mająca oznaczoną postać i wielkość (np. stożek (fig.), kula, sześcian (fig.), graniastosłup, piramida, ostrosłup); przen. człowiek ciężki, gruby, ociężały, nieczuły.
Bryłowaty, mający postać bryły; ciężki, gruby, masywny.
Bryłowy kąt = kąt ograniczony trzema lub więcej płaszczyznami.
Bryndza, rum., miękki ser owczy, stłoczony i nieco przygniły; bieda, niedostatek pieniężny; przen. żart. martwa pora w handlu, brak ruchu w handlu; rzecz drukowana treści jałowej, niewiele warta.
Brystol, ang., gatunek pięknego grubego sztywnego papieru.
Bryś, zdr. od Brytan; pies brytan; przen. człowiek tęgi, barczysty, gniewliwy i szorstki, prostak.
Bryt, nm., szerokość tkaniny w sztuce.
Brytan, duży pies podwórzowy, łańcuchowy; pies myśliwski, używany na dziki, wilki.
Brytanika, Brytanja, stop z cyny, antymonu i miedzi, używany na wyroby, naśladujące najzylber.
Brytfanna — p. Brytwanna.
Brytwanna, Brytwana, nm., podłużne naczynie blaszane płaskie, do pieczenia pieczystego (fig.).
Bryzgacz, owad z gatunku pilarzy.
Bryzgać, jdtl., Bryzgnąć (Bryznąć), pryskać, tryskać; ochlapać; B. słowami = przen. szorstko wypowiedzieć komu przykrą prawdę, rzucić w oczy obelgę, powiedzieć coś niemiłego, bluznąć.
Bryznąć — p. Bryzgać.
Bryż, nm., haft, bramowanie, wyszycie, garnirowanie sukni kobiecej, kryzy; wyrostki, wypustki u drzewa, wilki, grzebień koguci.
Brzana, ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych (fig.).
Brzanka, gatunek trawy pastewnej, tymotka.
Brzask, przedświt, rozwidnianie się poprzedzające świt; przen. — pierwszy, początkowy, słaby objaw czego.
Brząkać, Brząknąć, sprawić brzęk, zabrzęczeć, dzwonić; bzyknąć; uderzać palcem w struny: niewprawnie grać na instrumencie muzycznym; brząkać pieniędzmi = poruszać z hałasem pieniędzmi srebrnemi lub miedzianemi; brząknąć = zapłacić.
Brząkadło — p. Brzękadło.
Brząkała, licho grający na jakim instrumencie.
Brząknąć — p. Brząkać.
Brzdąkać, uderzać od niechcenia po strunach, klawiszach; licho grać; mruczeć pod nosem.
Brzdęk! wykrz., odgłos upadku, bęc!
Brzdęknąć, upaść z łoskotem, przewrócić się, bęcnąć, rymnąć.
Brzechać, przen. szczekać, ujadać; ogadywać, wygadywać na kogo; wymyślać, kłamać, głowę zawracać.
