Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/914

 Obłączasty, Obłąkowaty, mający kształt obłąka, łukowaty, pałąkowaty; wypukły, sklepisty.

 Obłączystość, wygiętość, łukowatość; wypukłość, sklepistość, powierzchnia wypukła; wklęsłość, wewnętrzna strona powierzchni kulistej.

 Obłąd — p. Obłęd.

 Obłąk, Obłęk, każda rzecz zakrzywiona nakształt łuku, łukowato wygięta, kabłąk, pałąk; krzywizna; w ogrodn., nachylona i wkopana w ziemię gałąź drzewa a. krzewu dla rozmnażania.

 Obłąkać, Obłąkiwać, w błąd kogo wprowadzać, zwodzić go, na błędną drogę naprowadzać; tumanić; mieszać komu rozum, sprawiać obłąkanie umysłu; o. ś., mylić ś., w błąd wpadać; na błędną drogę schodzić, błądzić; tracić zmysły, wpadać w obłąkanie.

 Obłąkanie, pomieszanie zmysłów, obłęd, szaleństwo; wprowadzenie kogoś w błąd; opanowanie go, aby bezwględnie ulegał czyjemu wpływowi.

 Obłąkaniec, człowiek, który stracił rozum, obłąkany, warjat.

 Obłąkany, człowiek chory umysłowo, obłąkaniec, warjat; zabłąkany, zbłąkany, błąkający ś., błędny; wprowadzony na błędną drogę.

 Obłąkowaty — p. Obłączysty.

 Obłechtać, naokoło połechtać, obszukać kogo, uczynić kogo obojętnym na co; przyzwyczaić, oswoić.

 Obłęd, Obłąd, choroba umysłowa, pomieszanie umysłu; błąkanie ś., droga błędna, zdroże; błąd, pomyłka.

 Obłędny, błądzący, w błędnym kierunku idący; błędny, pomyłkowy; łudzący, zwodniczy, fałszywy, mylny, kłamliwy; pozostający w błędzie; błędny, nieprzytomny.

 Obłęk — p. Obłąk.

 Obłękitnić, pokryć, powlec błękitem, zniebieszczyć.

 Obłękowaty — p. Obłączysty.

 Obłężnie, w postaci łęgu, kręto.

 Obłocić, błotem obryzgać, zwalać błotem ze wszech stron; oszkalować, oczernić, spotwarzyć; o. ś., błotem ś. owalać, obrzucać.

 Obłoczek, mały obłok; w med., męty w moczu ludzkim; plamka na rogówce oka; plamka w drogim kamieniu.

 Obłoczkowaty, Obłoczkowy, mający podobieństwo do obłoczka.

 Obłocznik, roślina inaczej zwany oman prawy.

 Obłoczny, Obłokowy, Obłoczysty, obłokami pokryty, pochmurny; z obłoków utworzony; z obłoków wychodzący; obłoków sięgający, niebotyczny; podobny do obłoków.

 Obłoga, Obłóg, otoczenie, osadzenie, osaczenie; wyłoga, bramowanie, obkładka; bagaże, obóz, tabor; osad na języku osoby chorej, język obłożony.

 Obłok, chmura rzadka szarego, siwego a. białawego koloru, mgła, unosząca ś. wysoko ponad ziemią; wszystko, co zasłania, nie daje dobrze widzieć, zasłona mglista; kłąb, chmura, tuman (o. dymu, kurzu); chmara, tłum, tłuszcza; wynosić, sławić pod o-ki = nadzwyczaj wynosić, bardzo chwalić; spaść z o-ów = zjawić ś. znienacka, niespodzianie, ocknąć ś. z zamyślenia, nie wiedzieć, co ś. dokoła dzieje; bujać pod o-ami = marzyć o czemś.

 Obłomek, obłamany kawałek, część odłamana; według statutu wiślickiego: wolny człowiek, ale bez posiadłości i pomieszkania stałego; hołota, gołota.

 Obłonica, w bot., roślina z rodziny zapianowatych.

 Obłoniony, pokryty z wierzchu błoną.