Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/918

 Obopólnie, wzajemnie, wspólnie.

 Obopólny, zobopólny, wzajemny, obustronny.

 Obora, budynek dla bydła rogatego; wogóle: bydło rogate, rogacizna; patrzeć na księżą o-ę = wybierać ś. na tamten świat, mieć wygląd chorowity; wpuścić wilka do o-y = dać komu sposobność do wykonania czego złego.

 Oborać — p. nied. Oborywać.

 Oboręcznie, w obu rękach.

 Oboręczny, wprawny do posiłkowania ś. obu rękami jednakowo.

 Oborka, oboranie; powinność chłopa oborywania pól dworskich; sieć z długich sznurków.

 Oborne, opłata za przechowanie przez zimę bydła; kara, uiszczona przy wykupie bydła, zajętego w szkodzie.

 Obornik, budynek obory; nawóz, gnój; zwłaszcza krowi; buhaj.

 Oborywacz, rodzaj pługa do oborywania.

 Oborywać, forma dok. Oborać; orać naokoło; orząc, osypywać, okopywać.

 Obosieczny, ostry na obie strony; przen., dwuznaczny, wątpliwy, mogący być różnie pojmowany, groźny dla jednej i dla drugiej strony.

 Obostrzać, forma dok. Obostrzyć; ostrzyć naokoło; czynić co ostrzejszym, surowszym, zaostrzać (o. karę).

 Obostrzenie, zaostrzenie czego naokoło; uczynienie czego surowszym, uciążliwszym; przepis, rozporządzenie prawne a. administracyjne surowsze niż przedtym.

 Obowiązać — p. nied. Obowiązywać.

 Obowiązany, ten, który powinien co zrobić, na którego nałożono jaką powinność, który wziął na siebie jaki obowiązek, zobowiązał ś. do czego; który powinien co wykonać; być o-nym do czego = mieć obowiązek; wdzięczny, mający względem kogoś dług wdzięczności.

 Obowiązek, to, do czego jesteśmy obowiązani, powinność, zobowiązanie, mus; dług wdzięczności, pamięć wyświadczonych nam przysług a. dobrodziejstw; służba, posada, urząd; być w o-ku = być służącym a. służącą u kogo; mieć o-ki = troszczyć ś. o utrzymanie; warunek, zastrzeżenie.

 Obowiązkowo, z obowiązku, koniecznie, musowo, bezwarunkowo.

 Obowiązkowość, poczucie obowiązku.

 Obowiązkowy, konieczny, musowy; wypełniający gorliwie swe obowiązki, sumienny.

 Obowiązujący, stanowiący obowiązek, taki, z pod którego uchylić ś. nie można; mający swą moc; zniewalający do dotrzymania; czyn, za który należy się wdzięczność.

 Obowiązywać, forma dok. Obowiązać; skłaniać kogo namową, prośbą, radą do przyjęcia na siebie obowiązku, zobowiązywać ś. do czego; wkładać na kogo obowiązek, powinność; zniewalać, przymuszać; pomocą swoją zniewalać do czyjej przychylności, wdzięczności, ująć; o. ś., przyrzekać co zrobić jako obowiązek = zobowiązywać ś., brać na siebie obowiązek, podjąć ś., przyrzec.

 Obozostawnia, nauka o rozkładaniu obozów, kastrametacja.

 Obozować, zakładać, rozbijać obóz, stać obozem, mieszkać w obozie.

 Obozowiec, żołnierz, pędzący swoje życie w obozie.

 Obozowisko, miejsce, na którym obóz stał a. stoi.

 Obozowy, Oboźny, odnoszący ś. do obozu (żołnierz o. — p. Obozowiec; czeladź o-a — p. Czeladź).