Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/92

Ta strona została uwierzytelniona.

Brzechtać się, chlapać się, pluskać się, babrać się, walać się.

Brzechwa, strzała bez żeleźca, grot.

Brzeczka, wyciąg ze słodu i chmielu, z którego, za pomocą fermentacji, wyrabia się piwo.

Brzeg, skraj ziemi, stykający się z wodą, wybrzeże (fig.); krawędź, bok, kraj, skraj; kant, rant, margines; niewiadomo kto z B-u = niewiadomo kto pierwej umrze.

Brzegowiec, manat, zwierzę morskie należące do wielorybów (fig.); pancernik strażniczy, przeznaczony do obrony brzegów.

Brzegówka, gatunek jaskółki, gnieżdżącej się nad brzegami wód.

Brzemienność, ciąża, ciężarność.

Brzemienny, obciążony czem; pełen czego (nadziei), obfity (w wypadki, zdarzenia ważne); brzemienna (kobieta) = ciężarna, będąca w stanie błogosławionym, w stanie odmiennym, w ciąży.

Brzemię, naręcze, ciężar, rzecz ciężka, waga; płód w żywocie matki; przen. to, co cięży komu, uciska kogo, ciężar (brzemię lat).

Brzeszczot, ostrze kordelasa, noża, miecza lub szabli, klinga, głownia nożowa, płacha (fig.).

Brzezina, lasek brzozowy; drzewo brzozowe; rózgi, witki brzozowe; kij brzozowy.

Brzeżek, zdr. od Brzeg.

Brzeżny, brzegowy.

Brzeźniak, gaj, lasek, zarośla brzozowe, brzózka; rodzaj grzyba.

Brzęczący, imiesł. od Brzęczeć, wydający dźwięk metaliczny; moneta brzęcząca = moneta metaliczna.

Brzęczeć, wydawać brzęk, szmer brzęczący; dźwięk metaliczny; szemrzeć, mruczeć; klektać przeszkadzać półgłośną mową, czytaniem; buczeć, bzykać (o owadzie).

Brzęk, głos jaki wydają niektóre owady; głos metaliczny, jaki wydają niektóre przedmioty, poruszane lub rzucone; chrzęst, szczęk, brzęczenie, dźwięk.

Brzęk, gatunek dużej muchy, pięknie ubarwionej.

Brzękadło, Brząkadło, to co brzęczy, co wydaje brzęk; zabawka lub ozdoba brzęcząca; pałeczka metalowa do bicia w struny niektórych instrumentów (cymbałów).

Brzękać, Brzęknąćp. Brząkać.

Brzękliwy, mający własność wydawania brzęku.

Brzmieć, rozlegać ś., odgłos wydawać; dać ś. słyszeć, huczeć; głosić, powiadać; dźwięczeć, być wymówionym (o głoskach, wyrazach); opiewać (wyrok brzmi); bzykać, buczeć, brzęczeć; B. (eje)= pęcznieć, puchnąć, nabrzmiewać.

Brzmienie, w jęz. dźwięk, głos, głoska; osnowa, treść; puchnięcie jakiej części ciała, nabrzmiewanie, grubienie.

Brzmik, owad, gatunek trzmiela.

(brzoskwinia)

Brzoskwinia, drzewo o owocach okrągłych czerwono-żółtych, okrytych puszkiem; owoc tego drzewa (fig.).

(gałązka brzostu).

Brzost, drzewo liściaste, będące gatunkiem wiązu (fig.).