Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/93

Ta strona została uwierzytelniona.

Brzoza, drzewo liściaste o kwiatach w baziach i owockach ze skrzydełkami (fig.).

Brzózka, zdr. od Brzoza.

Brzuch, dolna cześć tułowiu, zawierająca jelita, żołądek, żywot, żart. kałdun; wypukłość, pękatość; B. dostać, zajść w ciążę; z B. chodzić, być w ciąży; B-wi służyć, lubić jeść smacznie, dogadzać.

Brzuchacz, Brzuchal, człowiek z dużym brzuchem.

Brzuchatka, gatunek skorupiaka.

Brzuchaty, mający duży brzuch, opasły, otyły, pękaty.

Brzuchomówca, umiejący z zamkniętemi ustami wydawać głos jakby pochodzący od innej osoby, lub z oddalenia.

Brzuchomówstwo, sztuka mówienia bez poruszania ustami.

Brzuchonogip. Brzuchopełzy.

Brzuchopełzy lub Brzuchonogi, mięczaki, ślimaki.

Brzuchopłetwe, ryby z rzędu miękkopłetwych z płetwami na brzuchu.

Brzusiec, Brzuszec, wydatna, pękata część czegoś (palca, dłoni, noża); ostrze wypukłe.

Brzuszny, przym. od Brzuch.

Brzuszyna, zdr. od Brzuch.

Brzydactwo, brzydota, osoba, albo rzecz brzydka, paskudztwo.

Brzydal, człowiek szpetny, brzydki.

Brzydki, szpetny, nieładny, szkaradny; zły, niedobry; nieprzyzwoity, nieskromny, ohydny; niegrzeczny.

Brzydnąć, stawać się brzydkim, szpetnym; obudzać wstręt, mierznąć, odrazę budzić.

Brzydota, brzydkość, szpetność, obrzydliwość; osoba, rzecz brzydka.

Brzydzić, wstręt czynić, obrzydzać, budzić odrazę; mierzić sobie, obrzydzać sobie, uczuwać wstręt, odrazę; B. ś. czuć wstręt, obrzydzenie, odrazę.

Brzytwa, rodzaj noża składanego, do golenia włosów (fig.).

Buazerja, fr., wykładanie ścian mieszkań rzeźbą w drzewie, w celu ornamentacyjnym.

Bubonp. Dymienica.

Bucefał, (nazwa ulubionego konia Aleksandra Wielkiego); przen. koń paradny, ciężki; człowiek ociężały, niezgrabny, dryblas, bęcwał.

Buch! odgłos upadku, uderzenia.

Buchać, jdtl. Buchnąć, wydobywać się, wybijać się na zewnątrz trysnąć gwałtownie; (o parze, dymie, wodzie, o zapachu); zjeść co żarłocznie, wypić łakomie, łapczywie, odrazu; żarg. kraść.

Buchalter, nm., utrzymujący i prowadzący księgi rachunkowe, rachmistrz.

Buchalterja, nm., umiejętność prowadzenia ksiąg handlowych; prowadzenie ksiąg rachunkowych; rachunkowość, księgownictwo.

Buchalteryjny, przym. od Buchalterja.

Buchaniec, szturchaniec, uderzenie, sójka, uderzenie pięścią, kułakiem.

Buchasty, przestronny, szeroki, worowaty (ubranie).

Buchnąć, uderzyć, kropnąć, palnąć; upaść, wlecieć, wskoczyć (w wodę); żarg. ukraść: — p. Buchać.

Buchta, nm., mała zatoka, odnoga, przystań dla statków; myśl. miejsce poryte przez dzika.

Bucik, zdr. od But; obuwie na nogę kobiecą, dziecinną; półbucik.

Buczeć, huczeć, szumieć (w uszach); płakać, beczeć, szlochać.