Obwodzić, Obwieść, wodzić na około, oprowadzać dokoła; otaczać, okalać, okrążać; opatrywać obwódką, określać; obszywać; powlekać, posmarować, okrywać; opatrywać, oglądać; o. ś., okryć ś., powlec się, otaczać się.
Obwoluta, łć., owinięcie, okładka wierzchnia, obłożenie okładki papierem.
Obwołać, obwieścić, ogłosić, okrzyknąć.
Obwoływacz, ten, co obwołuje, ogłasza co publicznie; opowiadacz, krzykacz, wołacz.
Obwoływać, forma dok. Obwołać; obwieszczać, ogłaszać, publikować, donosić wszystkim o jakimś postanowieniu; obwieszczać o obiorze; wybierać za pomocą okrzyków, proklamować, okrzykiwać.
Obwozić, forma dok. Obwieźć; wozić naokoło, wozić wszędzie dla pokazania; o. ś. z kim albo z czym = jeździć z kim a. z czym.
Obwożenie, jeżdżenie z kim a. czym naokoło, “* z jednego miejsca w drugie, nawiedzanie.
Obwód, okrąg, obwód koła, obwódka, obwiedzenie, okrążenie; objętość, grubość (mieć cztery łokcie o-u); o. koła, linja krzywa, której wszystkie punkty są w jednakowej odległości od jednego punktu zwanego środkiem a. centrem; okręg, powiat; kontur, profil; przen., zakres, granica, sfera; przen., koło, krąg, pierścień; o. twierdzy = ogół murów a. wałów, otaczających twierdzę.
Obwódka, to, czym ś. obwodzi, okrąża, otacza, okleja naokoło, jakby paskiem; linijka nakreślona naokoło pisma, druku; brzeg, lamówka, szlaczek, listewka; w anat., miejsce ciemniejsze na skórze naokoło brodawki sutkowej.
Obwódkowy, przym. od Obwódka.
Obwózka — p. Obwożenie
Oby! bogdajby! o gdyby! żeby to; dałby to Bóg!
Obycie, rzecz. od Obyć; o. a. o. ś., ogłada towarzyska, obejście ś., przyzwyczajenie się.
Obyczaić, przyzwyczajać do dobrych obyczajów, robić obyczajnym, umoralniać.
Obyczaj, zwyczaj powszechny; porządek postępowania, w życiu powszechnie przyjęty; zasada moralna, używaniem przyznana i w życiu narodu przyjęta; prawo zwyczajowe; obyczajność, przyzwoitość; natura, własność; zwykły nastrój; sposób życia, postępowania, prowadzenia życia; sposób zachowania ś., manjery, obejście ś.; środek, sposób; zły o. = złe postępki; kobieta lekkich o-jów = kobieta niemoralna, nierządnica.
Obyczajnie, przysł., przystojnie, przyzwoicie.
Obyczajność, przystojność, przyzwoitość, skromność, grzeczność; przykładność, moralność, odznaczanie ś. dobremi obyczajami.
Obyczajny, zgodny z pewnemi obyczajami, obyczajowy; mający dobre obyczaje, zgodny z dobremi obyczajami, moralny, przyzwoity, grzeczny.
Obyczajowość, stosowanie ś, w życiu do dobrych obyczajów, ogłada towarzyska, przyzwoitość.
Obyczajowy, odnoszący ś. do obyczajów, do zwyczajów; nauka o-wa = etyka moralności.
Obyć się — p. nied. Obywać się.
Obydwa — p. Oba.
Obydwie — p. Obie.
Obydwoje — p. Oboje.
Obyty, otrzaskany, oswojony z czym, obznajmiony; przyzwyczajony do czego; umiejący zachować ś. w towarzystwie, bywały, przyzwoity, gładki w obejściu.
Obywać się, forma dok. Obyć ś.; poprzestawać na czym; obchodzić ś. bez czego, nie potrzebo-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/934
Ta strona została przepisana.
