Ochlica, cierlica do lnu, konopi.
Ochlokracja, gr., panowanie gminu ulicznego, gminu władztwo.
Ochlustać, obryzgać płynem, oblać; o. ś., oblać ś. płynem.
Ochładzać, forma dok. Ochłodzić. czynić chłodniejszym, ostudzać, oziębiać; obniżać temperaturę; łagodzić, uśmierzać, pocieszać; o. ś., stygnąć, oziębiać ś.; uspokajać ś., pocieszać ś.; przestawać się gniewać.
Ochłaniać, forma dok. Ochłonąć; ogarniać, otaczać, ostępować; przejmować, ogarniać; porywać, chwytać.
Ochłap, nędzny kawał mięsa; resztka jedzenia; wogóle; nędzny, lichy kawałek czego (o. wiedzy).
Ochłoda, ochłodzenie ś., orzeźwienie; przen., ulga, uśmierzenie, uspokojenie, pociecha.
Ochłodły, który ochłódł, ostygły, wystudzony.
Ochłodnąć, Ochłodnieć, stać się zimnym, ostygnąć; o. a. ochłonąć, uspokoić ś. ze wzruszenia; przyjść do siebie, opamiętać ś.
Ochłodnica, u starożytnych kąpiel z wodą chłodną, w której zapaśnicy ś. ochładzali.
Ochłodzić, zrobić chłodniejszym, oziębić, ostudzić, zmniejszyć zapał do czego; o. ś., stać ś. zimniejszym, ochłodnąć, ostudzić się, uspokoić się.
Ochłonąć, przyjść do siebie, zmitygować ś., uśmierzyć ś., uspokoić się.
Ochłostać, oćwiczyć, obić, ukarać rózgami.
Ochmielić, chmielem zaprawić; o. ś., podpić sobie trochę.
Ochmistrz, nm., urząd dworski: marszałek dworu, przełożony nad dworem; dawniej nauczyciel domowy; przewodnik, opiekun.
Ochmistrzować, nm., być ochmistrzem a. ochmistrzynią; przewodzić.
Ochmistrzyni, nm., nauczycielka domowa, przełożona.
Ochmurzać, Ochmurzyć, okrywać naokoło chmurami, otaczać; przen., nachmurzać, zasępiać.
Ochocić, dodawać ochoty, zachęcać; częstować, uraczać, ugaszczać; o. ś., dodawać sobie ochoty, podniecać ś.; częstować się wzajemnie; weselić ś., bawić ś.
Ochoczo, przysł., z przyjemnością, chętnie, z ochotą, ze szczerego serca, wesoło, szybko.
Ochoczy, Ochotny, chętny, biorący ś. do czego wesoło, z dobrej woli; gorliwy, pilny; swobodny, wesoły, rzeźwy.
Ochopnia, rodzaj dawnej sukni polskiej.
Ochorzeć, zachorować.
Ochota, dobra wola chęć, nieprzymuszona, pilność w pracy, chęć rzeźka, zapał, pilność; wesołość, humor, pogoda; odwaga, śmiałość; życzliwość, uprzejmość, gościnność; biesiada, uczta, zwłaszcza weselna.
Ochotka, zdr. od Ochota; gatunek owadu dwuskrzydłego, długorogiego.
Ochotniczy, ochotnikowi właściwy, przez ochotnika wykonany, z ochotników składający się (straż ogniowa o-a).
Ochotnie, chętnie, z ochotą.
Ochotnik, dobrowolnie biorący ś. do czego; młodzieniec, dobrowolnie wstępujący na służbę wojskową, wolontarjusz; iść na o-a = dobrowolnie, z własnego popędu.
Ochotność, Ochoczość, chętna dobra wola, dobrowolna usilność.
Ochotny, chętny, dobrowolny; przyjazny, uprzejmy, życzliwy.
Ochra, gr., minerał ziemisty, mieszanina wodanu tlennika żelaza z glinką, żółta albo brunatna trwała farba, używana w malarstwie, przy drukowaniu tkanin, tapet, zabarwianiu cementu i t. d.
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/937
Ta strona została przepisana.