Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/940

Ta strona została przepisana.

Oclić, nm., obłożyć cłem, pobrać cło od czego.

Ocmuchać się, wyrzeźwić się, przyjść do siebie po spaniu.

Octan, łć., sól kwasu octowego; o. miedzi = grynszpan.

Octarz, łć., — p. Occiarz.

Octowy, łć., dotyczący octu, służący do octu, kwaśny; o. kwas, związek chemiczny węgla, wodoru i tlenu, skoncentrowany ocet drzewny; o-a esencja, kwas octowy nieco rozcieńczony, zaprawiany dla zapachu i smaku.

Octówka, łć., obleniec, mieszkający w skwaśniałym klajstrze a. w occie, klajstrówka.

Ocucać, Ocucić, czucie w kim wzniecać, wyrywać z odrętwienia, budzić ze snu, przyprowadzać do przytomności, do zmysłów.

Ocuglować, okiełznać, poskromić, pohamować.

Ocukrowywać, Ocukrować, Ocukrzyć, cukrem posypywać, powlekać cukrem naokoło; zaprawiać cukrem, słodzić; przen., łagodzić, unikać, osładzać coś przykrego.

Ocwanić, gwar., oszukać.

Ocyganić, odrwić, okpić.

Ocykaćp. Ocknąć.

Ocyrklować, łć., określić za pomocą cyrkla, okolić granice.

Oczadzać, Oczadzić, ogarniać czadem, truć czadem; rozmarzać, odurzać, zawracać komu głowę.

Oczadziały, ten, który oczadział.

Oczadzieć, zaczadzieć, otruć ś. czadem.

Oczajdusza, ukr., hultaj, awanturnik, drab.

Oczar, roślina z rodziny oczarowatych, orzech czarnoksięski (fig.).

Oczarować, czary na kogo rzucić, urzec, omamić; przen., zachwycić, olśnić, zniewolić.

Oczarowany, urzeczony, omamiony; zachwycony, olśniony, zdumiony.

Oczasty, pełen oczu, jakby oczami pokryty; dziurkowany; iskrzący, lśniący.

Oczaszna, błona, okrywając czaszkę.

Oczekiwać, wyglądać, czekać kogo, spodziewać ś. kogo a. czego, wyglądać czego.

Oczekująco, przysł., czekająca na co, w oczekiwaniu.

Oczepiać, Oczepić, czepiając, zawieszając naokoło obciążać, obwieszać; przybierać w czepiec (o. pannę młodą = dokonywać oczepin); o. ś., obwieszać ś., nawieszać wiele czego na siebie; naczepiać ś. dokoła.

Oczepiny, ludowy obrządek weselny, polegający na nakładaniu czepka na głowę pannie młodej przy stosownych śpiewach.

Oczepnica, rośl. z rodz. palm.

Oczeret, ukr., miejsce wśród lasu trzciną zarosłe; trzcina.

Oczerniać, Oczernić, czynić co czarnym naokoło, obmalowywać czarnym kolorem; przen., obmawiać, osławiać, szkalować.

Oczernieć, naokoło a. z wierzchu stawać ś. czarnym.

Oczerń, roślina z rodziny nanerczowatych.

Oczerstwiać, Oczerstwić, orzeźwiać, czynić czerstwiejszym, oświeżać, wzmacniać; o. ś. a. oczerstwieć, czerstwiejszym ś. stawać, wzmacniać ś., oświeżać ś., orzeźwiać ś.

Oczerwieniać, Oczerwienić, pofarbować na czerwono, zabarwić; powlekać czerwoną barwą.

Oczesywać, Oczesać, oczyszczać co grzebieniem (o. len); gładzić grzebieniem (o. włosy na głowie).

Oczęstokolić, opatrzyć częstokołem.

Oczęta (-ąt), miłe, kochane oczy; małe oczki.