Odniechcenia, przysł., niechcący, mimo woli, machinalnie, bezmyślnie, bez przekonania.
Odnieść, forma dok. od Odnosić.
Odniewać, rozwidniać ś. o świcie.
Odnoga, część wydzielająca ś. na bok z całości; część morza, głęboko w ląd zachodząca; odgałęzienie; o. morska = zatoka; o. rzeczna = łacha (fig.), koryto uboczne rzeki (fig.); o. góry = boczny, mniejszy grzbiet; o. drzewa = część jego, od korzenia na bok wyrastająca, odrośl; dział, odłam, wydział.
Odnosić, forma dok. Odnieść; nieść napowrót, nieść, aby oddać, skąd wzięto, zwracać; nieść na pewne miejsce, zanosić, przenosić; przenosić co z miejsca na miejsce, unosić, niosąc oddalać; stosować, miarkować co do czego; zaliczać, kwalifikować (o. wypadek jaki do pewnej epoki); otrzymywać, osiągać, zyskiwać (o. zwycięstwo, o. korzyść); ulegać skutkom jakim, ściągać co na siebie, doświadczać czego (o. karę); o. ś., stosować ś., ściągać ś., tyczyć ś.; zmierzać, dążyć do czego, mieć kogo, co, na względzie; przen., odwoływać się do kogo albo czego, wnosić co przed kogo albo przed co.
Odnośnie do..., w stosunku do..., względnie, w porównaniu z czym.
Odnośny, stosujący ś., stosowny, właściwy, odpowiedni; w gram., zaimek o. = względny, łączący.
Odnowa, odnowienie, odświeżenie, wyreparowanie; wszystko to, czym ś. stara rzecz odnawia (np. pozłota nowa, powleczenie itp); przód, kołnierz i wyłogi w futrze.
Odnowczy, odnawiający, wznawiający, ożywczy, odżywczy.
Odnowiciel, ten, który odnawia, restaurator czego, wskrzesiciel (Kazimierz O.).
Odnowicielka, forma ż. od Odnowiciel.
Odnowić — p. nied. Odnawiać.
Odnóża, kończyny dolne, odnogi, odrośla.
Odojcowski, pochodzący od imienia ojca.
Odol, łć., Odontol, gr., płyn miętą pachnący, służący do płókania ust i zębów.
Odo-magnetyzm — p. Od.
Odometr — p. Hodometr.
Odontolit, gr., kamień winny na zębach; zęby skamieniałe, znajdywane w pokładach ziemi.
Odontologja, gr., nauka o zębach.
Odontoterapja, gr., nauka leczenia chorób zębów.
Odontyna, łć., lekarstwo na ból zębów; mieszanina pasty do czyszczenia zębów.
Odorament, łć., pachnidło.
Odorywać, forma dok. Odorać; kończyć całkowicie oranie; poorać część pewną; po raz drugi orać; orząc, odrywać, oddzielać oraniem; oraniem dług kwitować.
Odosobniacz — p. Izolator.
Odosobniać, forma dok. Odosobnić; oddzielać, odłączać od wszystkich innych; osamotniać, na samotność zostawiać, umieszczać osobno; w fiz., izolować; o. ś., oddzielać ś., odsuwać ś. od wszystkich innych, osamotniać ś.
Odosobniony, oddzielony, odłączony od innych, osobno, ustronnie żyjący; zdaleka od innych położony, samotny (miejsce o-e, pokój o.); oderwany, urywkowy.
Odór, łć., zapach, woń, przykry zapach, smród.
Odpadać, forma dok. Odpaść;
