ś., poprawić ś. na zdrowiu, odreparować.
Odrębnie, przysł., oddzielnie.
Odrębny, osobny, oddzielny, nie będący w związku z innemi osobami a. przedmiotami; niepodobny do innych, odmienny, różny.
Odręczny, natychmiast ś. odbywający, przeznaczony do prędkiego użycia a. zbycia; przen., nietrwały, naprędce zrobiony; o-a sprzedaż, o-a robota = zaraz, o. ręki zrobiona; pismo o-e panującego = osobiście napisane, będące aktem bezpośrednim woli monarchy.
Odrętwiać, forma dok. Odrętwić; zdrętwiałym czynić, znieczulać, ubezwładniać; przen., czynić bezwładnym, ociężałym.
Odrętwiałość, Odrętwienie, stan zdrętwienia, stan bezczucia, martwoty, przygnębienia; bezczynność, apatja, osłupienie.
Odrętwiały, zdrętwiały, bezwładny, zmartwiały, nieczuły, zesztywniały, ścierpły.
Odrętwić — p. nied. Odrętwiać.
Odrętwieć, stać ś. zdrętwiałym, zdrętwieć, zesztywnieć, ścierpnąć, zgrabieć; zapatycznieć, zobojętnieć, zleniwieć; o. z przerażenia = struchleć; o. od zimna = skostnieć; przen., stać ś. obojętnym, wpaść w apatję.
Odrobek, odpłacanie czego robotą, odrabianie czego; być na o-bku = odrabiać dług zaciągnięty.
Odrobić, forma dok. od Odrabiać; zrobić do końca, ukończyć robotę, odpłacić, załatwić dług robotą, chcieć, aby ś. co nie było stało; chcieć cofnąć to, co ś. stało.
Odrobina (zdr. Odrobinka, Odrobineczka), drobny ułamek, drobna cząsteczka, okruszyna, kruszyna, okruch, ździebełko; przen., drobnostka, bagatela; człowiek malutki, małe dziecko; przysł, nieco, trochę, cokolwiek; zaczekaj o-ę = chwilkę.
Odroczyć — p. nied. Odraczać.
Odrodek, niepodobny skłonnościami do innych, wyrodek.
Odrodny, który ś. odrodził o. innych, nie taki jak inni, wyrodniały, wyrodny.
Odrodzenie, odżycie na nowo, przekształcenie ś. na lepsze, zakwitnienie po upadku, poprawa, nowe, lepsze życie; epoka o-a = okres, w którym odrodziły ś. nauka, poezja i sztuka starożytna, renesans (XV — XVI w.); styl o. = barok, renesans (2 fig.).
Odrodziciel, ten, co odrodził, wznowił, ożywił; ten, co odradza.
Odrodzić — p. nied. Odradzać.
Odrosły, ten, który odrósł; dorosły.
Odrosnąć, Odróść — p. nied. Odrastać.
Odrostek, Odrośl, pęd, wyrastający z korzenia rośliny a. z pnia drzewa ściętego; potomek rodziny, latorośl.
Odróść — p. Odrosnąć.
Odrośl — p. Odrostek.
Odróżniać, forma dok. Odróżnić; zaznaczyć różnicę między jednem a drugiem; rozpoznawać, że się coś różni od czego; wyróżniać, rozróżniać; o. ś., być innym niż inni; ukazywać różnice względnie do innych podobnych przedmiotów, wyróżniać się.
Odróżnienie, wyróżnienie, odznaczenie, wykazanie różnicy; znak dla odróżnienia czego od czego, cecha, piętno.
Odruch, przejście wrażenia odebranego od nerwów czucia na nerwy ruchu, oraz wywołany tym ruch mimowolny.
Odruchowy, odnoszący ś. do odruchów, zwrotny (dążność o-wa).
