Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/967

 Odrukować, wydrukować naokoło, rozgłosić drukiem.

 Odrutować, obciągać drutem, żeby ś. nie rozleciało (garnek, misę i t. p.).

 Odruzg, odłamki, szczątki, gruzy, ruiny.

 Odrwiwać, dok. Wydrwić; szydzić, wykpiwać, ośmieszać kogo; oszukiwać, wywodzić w pole.

 Odrwisz, oszukaniec, oszust.

 Odrychtować, na nowo uporządkować.

 Odryczeć, Odryknąć, odpowiedzieć rykiem na ryki; skończyć ryczeć; żart., odśpiewać bez czucia, odbeczeć.

 Odryglować, odemknąć z rygla, odsunąć rygiel.

 Odryna, błr., szopa na siano, stodoła.

 Odrys, kopja z rysunku, odrysowanie.

 Odrysować, ukończyć rysowanie, narysować, wyrysować, nakreślić; przedstawić co barwnie, obrazowo w utworze literackim a. w opowiadaniu.

 Odrywać, rwąc co siłą, odłączać; szarpiąc, ciągnąc mocno, oddzielać co od czego, wyrywać, oddzielać gwałtem; odejmować, siłą kogo czego pozbawiać, zabierać, zdobywać, przywłaszczać; przen., o kogo od czego, a. od kogo = odciągać kogo od kogo a od czego; sprawiać, aby ś. kto czym nie zajmował, nie interesował; przerywać komu co, przeszkadzać komu w czym; o. kogo od roboty; o. ś., urywając ś., odłączać ś.; odpadać, odlatać, puszczać w spojeniu (guzik ś. o-a); o. ś. od kogo a. od czego = odchodzić od czego, porzucać, opuszczać; przerywać sobie w czym, przestawać co robić.

 Odrzec, Odrzeknąć — p. nied. Odrzekać.

 Odrzeć — p. Obedrzeć.

 Odrzekać, forma dok. Odrzec Odrzeknąć; odpowiadać, odpierać; odczyniać uroki; o. ś., zarzekać ś. czego, zrzekać ś. czego, wyrzekać ś. czego, dawać obietnicę nieczynienia czegoś.

 Odrzeknąć — p. Odrzec.

 Odrzucać, forma dok. Odrzucić; rzucać co napowrót, rzucać precz, popychać gdzie siłą rzutu, odpychać; odbijać o. siebie; odwalać, rzucać na stronę, cofać na bok; odłączać, wydzielać, wybierać, nie przyjmować, wybrakowywać; nie przyjmować czego, nie zgadzać ś. na co, odpychać, nie uznawać za słuszne, prawdziwe, nie uwzględniać, potępiać; wzgardzać czym, doznawać wstrętu do czego; rzucać w odpowiedzi, odpierać.

 Odrzut, odrzucenie, odruch.

 Odrzwia, Oddrzwia, drzwiowa futryna, oprawa drzwi, uszak.

 Odrzynać, forma dok. Oderznąć; rznąc odłączać, oddzielać część czego nożem, odcinać; o. ś., odznaczać ś. wyraziście, odstawać.

 Odrzynek, Obrzynek, część oderznięta, skrawek, odcinek.

 Odrzyskóra, zdzierca, chciwiec, wyzyskiwacz.

 Odsączyć, odłączyć, odsądzić.

 Odsada, odstawianie, odsądzanie ś. (o. ogona u koni).

 Odsadnica, piła okrągła podwójna w tartaku.

 Odsadzać, forma dok. Odsądzić; odstawiać, oddalać, odsuwać, odpychać, odpędzać; o. kogo od panny = usuwać go ze wstydem dla niego; o. jak kota od mleka = odpędzić od gotowego; o. dziecko od piersi = odstawić, odłączyć; biegnąc, oddalić ś.; o. ś., usuwać ś., odstrychać ś.; odłączać ś., odskakiwać; odstępować, cofać ś., odsuwać ś. w tył; biegnąc a. jadąc, oddalić ś. od kogo a. od czego, wyprężywszy ś. skoczyć.

 Odsapnąć, westchnąwszy nosem, odetchnąć; odpocząć, wytchnąć.