Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/973

 Odtelegrafować, odpowiedzieć telegrafem, depeszą.

 Odtęsknić, przestać tęsknić.

 Odtleniać, forma dok. Odtlenić; pozbawiać pewien związek chemiczny tlenu; zastąpić w związku tlen wodorem.

 Odtłaczać, forma dok. Odtłoczyć; odciskać, odbijać, oddrukować.

 Odtłoczyna, odcisk w gipsie, wosku i t. p. jakiej płaskorzeźby (medalu, pieczęci i t. p.).

 Odtłukiwać, Odtłukać, format. Odtłuc; stuknięciem, trąceniem część czego odłamywać, odbijać, odtrącać.

 Odtłuszczać, forma dok. Odtłuścić; pozbawiać tłustości, odciągać tłuszcz.

 Odtoczyć — p. nied. Odtaczać.

 Odtransportować, odesłać, odwieźć, przewieźć, odstawić kogo.

 Odtrącać, forma dok. Odtrącić; trąceniem o co odbijać, odłamywać; część czego odejmować, odliczać; odbijać, odpierać (cios, uderzenie); odpychać, odganiać; odrażać, zniechęcać, zrażać; o. ś., oddzielać ś., odrywać ś., odrywać ś. przy uderzeniu, trąceniu; trącając o co, oddalać ś., odpychać ś., odsuwać ś.

 Odtroczyć, odjąć coś przytroczonego.

 Odtrutka, lekarstwo przeciw truciźnie, antidotum.

 Odtrząsać, Odtrząsnąć, trząść czym, aby spadło, odleciało; trząsnąwszy zrzucić co.

 Odtrzepywać, Odtrzepać, trzepiąc odtrącić, odbić; skończyć trzepanie, wjtrzepać; przen., odmówić prędko i bez zastanowienia (o. modlitwę, lekcję).

 Odtuczyć, na nowo utuczyć, aby nabrało ciała, odpaść.

 Odtwarzać, forma dok. Odtworzyć; tworzyć coś nanowo, powtórnie, wznawiać, powtarzać; tworzyć coś na wzór czego, utwór jakiś wiernie naśladować; wykonywać jakiś utwór (o. dramat na scenie, o. muzykę, śpiew).

 Odtwórca, ten, co odtwarza, naśladowca; artysta, odtwarzający cudzy utwór (aktor, wirtuoz).

 Odtwórczy, wykonywany z odtworzeniem myśli czyjej.

 Odtykać, forma dok. Odetknąć, Odetkać; otwierać co zatkniętego, wyjmować zatyczkę, odkorkowywać, odszpuntowywać; o. ś., otwierać ś. z zatyczki, wypadać (o zatyCzce),

 Odtykać, Odtyknąć, powiedzieć komu nawzajem „ty“.

 Odtylcowa broń = nabijana o. tyłu, t. j. od strony kolby.

 Odtylcówka, fuzja odtylcowa.

 Odtynkować, nanowo wytynkować, odbić tynk.

 Oduczać, forma dok. Oduczyć; kogo czego a. o. kogo od czego = uczyć kogo, aby zaniechał, czego ś. był nauczył poprzednio; uczyć, aby ś. pozbył tego, do czego ś. był poprzednio nałożył, odzwyczajać; o. ś., zapominać tego, czego ś. poprzednio nauczyło, odzwyczajać ś. od czego, odwykać od czego.

 Odumarlina, Odumarszczyzna, puścizna po osobie bezpotomnej; zabieranie po jednej sztuce bydła po śmierci gospodarza kmiecia na rzecz króla w dawnych królewszczyznach.

 Odumierać, for. dok. Odumrzeć; kogo, czego = umierając, po sobie pozostawiać, osierocać; o pszczołach: wymierać, odpadać.

 Odur, obłęd, zawrót głowy, odurzenie, uderzenie do głowy.

 Odurzać, forma dok. Odurzyć; odejmować przytomność, przytępiać ją, narkotyzować (wino odurza); o. uderzeniem w głowę = ogłuszać, obałamucać, osmucić, sprawiać odmęt myśli, przywodzić do niepewności decyzji, o-