cel; objata; rodzaj podatku; osoba, która cierpi skutkiem własnego a. czyjego postępowania a. skutkiem przeciwności losu; O. święta = Msza Św., Ciało i Krew Pana Jezusa.
Ofiarka, nm., przedmiot, wyrobiony z wosku, przeznaczony do ofiarowania w kościele na świece.
Ofiarnia, nm., miejsce do składania ofiar, ołtarz.
Ofiarniczy, nm., dotyczący wykonywania ofiary religijnej, dotyczący ofarnika.
Ofiarnik, nm., kapłan, ofiarowujący ofiary.
Ofiarność, nm., gotowość do dawania ofiar (w pieniądzach, mieniu, przedmiotach) na potrzeby biednych, na cele wzniosłe; dawanie obfitych a. znacznych ofiar na cele społeczne.
Ofiarny, nm., przym. od Ofiara; do ofiar należący; gotowy do ofiar, do poświęceń.
Ofiarodawca (forma ż. Ofiarodawczyni), składający (-a) ofiarę.
Ofiarować, nm., forma nied. Ofiarowywać; czynić ofiarę Bogn; przynosić co w ofierze, poświęcać; ślub czynić, ślubem zobowiązywać ś.; składać ofiarę, dar; darować; oświadczyć ś., narzucić ś. komu z czym; o. komu dzieło = przypisać, dekykować; o. ś., w ofierze siebie przynosić, poświęcać ś.; ślubem obowiązywać ś. Bogu do czego; oświadczać ś z usługami, z gotowością.
Oficer, fr., ogólny tytuł wyższych stopni wojskowych (od porucznika do gienerała).
Oficerek, fr., młodziutki oficer; preferans we dwuch grających.
Oficerka, fr., żona oficera.
Oficerski, fr., dotyczący oficera, należący do oficera.
Oficjalista, łć., urzędnik prywatny; jeden z wyższej służby w większych gospodarstwach wiejskich, np. pisarz prowentowy, ekonom i t. p.
Oficjalnie, łć., urzędownie; zgodnie z ustalonemi formami; z rozporządzenia wyszłego bezpośrednio od jakiejś władzy.
Oficjalny, łć., urzędowy, zgodny z przepisem prawa; o. środek = środek leczniczy, objęty obowiązującą farmakopeją.
Oficjał, łć., wikarjusz biskupi, któremu powierzone są sprawy sądowe; urzędnik skarbowy i pocztowy w Austrji.
Oficjałat, łć., godność oficiału; biuro oficjała; okrąg, podległy oficjałowi.
Oficjant, łć., ksiądz, odprawiający Mszę Św., oficjalista.
Oficyna, łć., osobny budynek mieszkalny, przybudowany do większego od strony wewnętrznego dziedzińca lub ogrodu, pawilon, skrzydło; nazwa, dawana drukarniom; pracownia farmakologiczna; oddział fabryki, warsztat.
Oficynalny — p. Oficjalny.
Ofiklejda, gr., wielki mosiężny dęty instrument muzyczny, przypominający z kształtu węża (fig.); żart., spodnie szerokie.
Ofjolatrja, gr., oddawanie czci wężom jako bóstwom.
Ofjologja, gr., część zoologji o wężach.
Oflis, klinowate zacięcie belki, nie dającej ś. całej obrobić w równy sześciobok.
Oftalmiczny, łć., dotyczący chorób oczu; o. szpital = zakład leczniczy dla chorych na oczy.
Oftalmja, gr., zapalenie oczu.
Oftalmolog, gr., lekarz, specjalista od chorób ocznych, okulista.
Oftalmologja, gr., okulistyka, nauka o oczach w stanie zdrowia i choroby.
