Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/106

Ta strona została przepisana.

Plika, Plik, łć., zwój, pęk papierów.

Plika, łć., kołtun (mniemana choroba włosów).

Plinta, gr., cegła płaska, kwadratowa podstawa pod kolumny, filary i t. p.

Pliocen, gr., Plioceniczna formacja, w gieol., wierzchnie najpóźniejsze (najmłodsze) warstwy pokładów trzeciorzędowych, złożone z pokładów żwirowych, piaskowych i grubej gliny.

Plisa, fr., przybranie sukni damskiej na wierzchu lub u dołu pod spodem, w rodzaju taśmy ze skośnego materjału (f.).

Plisować, fr., obszywać plisą, przybierać plisą.

Pliszka, ptak wróblowaty śpiewający (fig.); gra dziecinna, polegająca na wyrzucaniu drewienek, tak aby padły stroną białą lub czarną wedle umowy; w p-i ci grać = mówi ś. o nieumiejętnym graczu.

Plomba, fr., ołowiana pieczęć przy towarach jako znak opłaconego cła a. jako znak fabryczny; masa (kit lub metal), wypełniająca ząb wypróchniały.

Plombiarz, fr., przykładający plomby do towarów.

Plombować, fr., przyczepiać do towarów plomby; wkładać plomby do spróchniałych zębów.

Plon, zbiór zboża, żniwo; sprzęt, urodzaj; przen., owoc, skutek, wynik usiłowań, rezultat; okrężne, dożynki.

Plondrować, Plądrować, nm., rabować, grabić, łupić; przetrząsać, przewracać wszystko, szukając czegoś.

Plonny, dający obfity plon; plenny, korzystny, intratny, zyskowny.

Plonować, kwitnąć, zakwitać (o zbożu); wydawać pion obfity, obradzać.

Plotka, wieść fałszywa, zmyślona, kłamstwo, wymysł, zwłaszcza uwłaczające czyjemuś dobremu imieniowi; obmowa, oszczerstwo, zniesławienie kogoś; niepotrzebne roznoszenie tego, co ś. usłyszało lub dowiedziało; bzdurstwo, głupstwo, banialuka; człowiek, roznoszący plotki, pleciuga.

Plotkarka, forma ż. od Plotkarz.

Plotkarstwo, robienie, roznoszenie plotek; zbyteczne rozpowiadanie, co gdzie ś. działo, gadulstwa.

Plotkarz, człowiek, zajmujący ś. robieniem i roznoszeniem plotek; niedyskretny rozpowiadacz, co gdzie ś. działo, co usłyszał.

Plotkować, robić plotki, roznosić plotki.

Plucha, flejtuch, brudas, flądra; łajdak; szubrawiec; słota, niepogoda.

Pluchać, Pluchotać, lać z wysoka tak, że płyn wydaje pluskanie; o deszczu: padać rzęsiście kroplami w wielkiej ilości z pluskaniem.

Pluchota, niepogoda, czas dżdżysty, słota.

Pluć, Plwać, dok. Plunąć; wyrzucać z ust ślinę a. flegmę; p. na kogo, na co = gardzić kim albo czym, lekceważyć kogo a. co; p. w sufit, p. wyżej nosa = pysznić ś.; p. i łapać = spędzać czas bezczynnie, nie mieć nic do roboty; strzelać salwą, kulami.

Pludrak, nm., człowiek ubrany w pludry; pogardl., Niemiec.

Pludry, nm., spodnie buchaste, workowate, szarawary, hajdawery; przen., pogardl., Niemcy.

Plugastwo, brud, nieczystość, rzecz ohydna, obrzydliwa, odpychająca, wstrętna; śmiecie, nie-