Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/14

Ta strona została skorygowana.

Padyszach, pers., pan królów, tytuł monarchów tureckich i perskich.

Padź, słodka substancja na kwiatach, z której pszczoły przygotowują miód, rosa miodowa.

Paf!, wykrz., oznaczający odgłos strzelania, uderzenia; pif, paf!, pif, paf, puf!, wykrz., naśladujący odgłos wystrzałów z broni palnej.

Pagament, łć., srebro w kawałkach.

Pagina, łć., stronnica książki; p. fracta = stronnica, przełamana wzdłuż na dwie połowy, z których jedna ma być zapisana.

Paginacja, łć., numerowanie stronic książki a. zeszytu.

Paginować, łć., oznaczać stronice numerami kolejnemi.

Pagoda, port., świątynia wyznawców buddaizmu w Indjach Wschodnich i Chinach (fig.); bożyszcze hinduskie: potworna figurka z ruchomą główką; moneta wschodnio-indyjska różnej wartości w różnych miejscach.

Pagórp. Pagórek.

Pagórek, niewielkie wzniesienie ziemi, wzgórek, wzgórze, niewielka górka; w anat., wzniesienie miednicy w miejscu stykania ś. kręgosłupa z kością krzyżową; wzniesienie ciała w dolnej części brzucha; wzgórek łonowy, wzgórek Wenery.

Pagórkowaty, Pagórzysty, obfitujący w pagórki, kształtem zbliżony do pagórka.

Paiża, węg., krótka tarcza u dawnych konnych rycerzy (fig.).

Paj, tur., część, dział, udział w czym.

Pajac, wł., błazen, figurka z tektury a. innego materjału, ruchoma, naśladująca ruchy błazna, arlekin (fig.).

Pajacowski, wł., właściwy pajacowi.

Pajączek, zdr. od Pająk.

Pająk, zwierzę stawonogie o ośmiu nogach i tyluż oczach (fig.) — p. Morski, p. Szkarłupień; przen., lichwiarz, wyzyskiwacz; rodzaj świecznika wiszącego o ramionach rozpostartych w kształcie nóg pajęczych, żyrandol (fig.).

Pająkowaty, mający kształt pająka.

Pajda, duży kawał chleba, sera, duża kromka, glon.

Pajdokracja, gr., rządy dzieciaków, panowanie młokosów.

Pajęczak, gatunek pająka.

Pajęcznica, roślina z rodziny liljowatych (f.).

Pajęczy, odnoszący ś. do pająka, przez pająka zrobiony (nić p-a, siatka p-a); podobny do pajęczyny, delikatny, cienki, subtelny (koronka, przędza p-a).

Pajęczyna, nici, wysnute przez pająka, tkań, siatka pajęcza; sieć z cienkich nici zrobiona do łowienia ptactwa; delikatna, słaba tkanina; rzecz słaba, wątła, łatwo ulegająca zniszczeniu (zdr. Pajęczynka).

Pajęczynowaty, podobny do pajęczyny.

Pajęczynówka, błona a. opona pajęczynowata, otaczająca mózg.

Pajuk, pers., pokojowiec sułta-