Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/178

 Podwijać, dok. Podwić, Podwinąć; zawijać do góry, odwijać od dołu ku górze; podkasywać; owijać od dołu; podginać, zadzierać; zwijać pod siebie, kulić, podkurczać: pies p-ja ogon; p. ś., zaginać ś., zadzierać ś., zawijać ś. pod spód a. do góry; noga mu ś. p-nęła = potknął ś., upadł; przen., doznał niepowodzenia.

 Podwijka, spódnica kobieca fałdowana.

 Podwika, zasłona kobieca na twarz, woal, kwef, welon; chustka kobieca na głowę; przen., niewiasta, kobieta.

 Podwikarjusz, zastępca wikarjusza.

 Podwikarz, miłośnik kobiet, kobieciarz, bałamut, mężczyzna kochliwy, uwodziciel.

 Podwilżać, trochę zwilżać.

 Podwinąć — p. nied. Podwijać.

 Podwindować, podciągnąć do góry, unieść, podnieść wyżej.

 Podwionąć — p. nied. Podwiewać.

 Podwiośnie, schyłek zimy, czas przejściowy od zimy do wiosny.

 Podwlekać, dok. Podwlec; podsuwać, przybliżać do czego, przywlekać do czego.

 Podwładny, pozostający pod czyjąś władzą, zależny od kogo, podległy komu, pod panowaniem czyim będący, poddany, zależny od kogo, podkomendny; rzecz., człowiek podwładny, poddany komu, hołdownik.

 Podwłodarz, pomocnik włodarza.

 Podwłoka, wewnętrzna powłoka, podwłoka spodnia.

 Podwłośnik, rodzaj kaftana damskiego, używanego dawniej podczas pudrowania, czesania włosów, pudermantel; zasłona płócienna, którą fryzjer nakłada temu, komu ma strzyc włosy; podkładka z włosów.

 Podwłóczyć, nieco zabronować.

 Podwoda, wóz włościański z koniem a. końmi, furmanka, fornalka; powinność dawania wozów z końmi na potrzeby rządu dla przewiezienia kogoś a czegoś: dawna powinność dawania takich podwód w Polsce piastowskiej.

 Podwodne (-ego), podatek w dawnej Polsce, płacony zamiast dawania podwód.

 Podwodniczy, urząd wojskowy w dawnej Polsce: przełożony nad podwodami, nad taborem obozowym.

 Podwodnik, ten, co jedzie na podwodach, dawanych z nakazu rządu, wioząc jakąś wiadomość, list i t. p.; kurjer, goniec, sztafeta.

 Podwodny, tyczący ś. podwód; wieś p-a = obowiązana do dawania podwód; będący pod wodą; operujący pod wodą: statek p-y.

 Podwodziciel, człowiek, który podwodzi; podżegacz, burzyciel, mąciwoda.

 Podwodzić, dok. Podwieść; prowadząc, zbliżać do kogo, do czego, podprowadzać; dawać obwódkę, szlak od dołu, obwodzić od spodu; przen., podbudzać, podniecać, podmawiać; kusić, znęcać:, skłaniać, zniewalać; podmawiać; podkupywać, nasadzać.

 Podwoić — p. nied. Podwajać.

 Podwoje — p. Podwój.

 Podwojewodzi, Podwojwodzi, zastępca wojewody.

 Podwojewódzki, przym. od Podwojewoda.

 Podwojewództwo, godność, zajęcie, urząd podwojewodziego.

 Podwojski, woźny miejski, roznoszący polecenia sądowe, butel.

 Podwornik, dzierżawca małej gospody a. dworku.

 Podworować, pożartować, pokpić z kogo.

 Podworowe (-ego), podatek od domów miejskich i zajmowanych przez nie placów w Polsce piastowskiej.