Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/198

 Pokleić, posklejać wiele rzeczy kolejno.

 Poklekotać, Poklektać, klekotać z przerwami, gadać bez sensu.

 Poklepać, z lekka kilka razy uderzyć dłonią; uderzać młotkiem w co dla rozklepania.

 Poklepywać, klepać trochę.

 Poklęczeć, klęczeć przez jakiś czas.

 Poklękać, uklęknąć.

 Poklęknąć, uklęknąć, zgiąć kolana, paść na kolana, przyklęknąć.

 Poklęsnąć się, pozapadać się.

 Pokłuć, podziobać, jedząc, dziobaniem podziurawić; p. ś., powykluwać ś.

 Pokład, rozłożenie czego na powierzchni poziomej, rozpostarcie; pomost, podkład, słanie na ziemi, podściółka, wysłanie, wyłożenie czego drzewem, podłoga, przęsło na okręcie: piętro; p. okrętowy, górny, spodni; p. mostowy, p. na basenie = grobla; w ziemi: warstwa ciał kopalnych, szychta, słój, żyła, idące w kierunku najczęściej poziomym; osad, zgręzy, męty, fusy; fundament, podwalina; pierwsze przeoranie pola.

 Pokładać, dok. Położyć; kłaść na ziemię, przewracać, obalać, przyciskać do ziemi; pokrywać, wysadzać, wykładać; zmuszać, aby leżało nieruchomo; p. rolę = orać ją po raz pierwszy; p. ogiera, byka = trzebić, kleszyć, kastrować; p. co w kim a. w czym = spuszczać ś., ufać: p. w Bogu nadzieję; p. ś., kłaść ś, coraz ś. kłaść; słać ś. na ziemi (o zbożu, o trawie).

 Pokładanka, rozciągnięcie kogoś dla wymierzenia mu kary cielesnej: dostać na p-ę, dać komu na p-ę.

 Pokładełko, (u samic owadów) rurka, umieszczona w końcu odwłoka. służąca do składania jajek.

 Pokładne (-ego), opłata od pogrzebu na cmentarzu.

 Pokładnica, skarbona, skrzynia na pieniądze.

 Pokładny, u starożytnych Hebrejów chleb, stół p. = ofiarny, poświęcony w świątyni Bogu.

 Pokładowy, dotyczący pokładu jako pomostu a. pokładu w ziemi.

 Pokładziny (-in), dawny zwyczaj wprowadzenia nowożeńców do łożnicy zaraz po ślubie i kładzenia ich na chwilę obok siebie.

 Pokłaść, położyć, poumieszczać, poukładać; p. ś., położyć ś., poukładać ś.

 Pokłębić ś., skłębić ś., zgęścić ś., stłoczyć ś.

 Pokłon, nachylenie ś. ciałem na znak czci, uszanowania, uniżoności, grzeczności, ukłon; przen., cześć, hołd, czołobitność.

 Pokłonić ś., oddać ukłon, schylić ś., skłonić ś. na znak czci, uszanowania, uniżoności, grzeczności i t. d.; wyrazić uszanowanie, pozdrowić; pokłoń ś. mu ode mnie (w rozmowie a. w liście) = pozdrów go.

 Pokłopotać ś., doznać kłopotu, potroszczyć ś. o co.

 Pokłosić ś., powypuszczać kłosy, wykłosić ś., dostać kłosów (o zbożu).

 Pokłosie, kłosy po żniwie na polu pozostałe; zbieranie kłosów, pograbianie po żeńcach; p. po kim zbierać = korzystać z ostatków; zbiór drobnych utworów literackich różnej treści.

 Pokłośnica, kobieta, zbierająca pokłosie.

 Pokłócić, zwaśnić, przywieść do niezgody, do kłótni, poróżnić; skłócić nieco, wstrząsnąć jakie naczynie z płynem, by ten ś. zmącił, zbełtać; p. ś., powaśnić ś. z kim, przyjść do kłótni, poróżnić ś.; stanąć w sprzeczności (z sumieniem, z rozumem, z logiką).

 Pokłóć, Pokłuć, skłóć kogo a. co w wielu miejscach; poranić, poprzedziurawiać ostrym narzę-