Polipomeduza, gr., rodzaj żyjątka morskiego, mającego wprzód postać polipa.
Poliptyk, gr., obraz wieloskrzydłowy, mogący ś. składać i zamykać.
Polisa, fr., dowód asekuracyjny towarzystwa ubezpieczeń.
Poliskop, gr., szkło o wielu ścianach, przedstawiające jeden przedmiot w licznych odbiciach.
Polison, fr., łobuz, ulicznik, hultaj, włóczęga; rodzaj krynoliny.
Polisonerja, fr., ulicznikowstwo; swawola wszeteczna.
Polistwować, opatrzyć listwami, poobijać listwami.
Polisty, pełen pól, płaski, równy, bezleśny; mający duże poły: suknia p-a.
Polisyndeton, gr., nagromadzenie w mówieniu albo w piśmie wielu spójników.
Poliszynel, fr., charakterystyczno-komiczna postać farsy ludowej; marjonetka z garbem z przodu i z tyłu, pajac (fig.).
Politechnik, gr., student politechniki; ten, który ukończył zakład naukowy, zwany politechniką.
Politechnika, gr., ogół wyższych nauk i wiadomości potrzebnych w sztukach i przemyśle, rolnictwie i t. p.; wyższa szkoła techniczna.
Politeista, gr., wyznawca politeizmu.
Politeizm, gr., wiara w wielu bogów, wielobóstwo.
Politować się, poczuć litość nad kim, nad czym, okazać litość, ulitować ś, pożałować kogo a. czego.
Politowanie, litość, miłosierdzie, współczucie.
Politura, fr., gładkość i połysk, nadawane wyrobom z drzewa; przen., ogłada, obycie towarzyskie.
Politurować, za pomocą politury polerować wyroby drewniane.
Polityczny, gr., dotyczący ustroju państwowego; odnoszący ś. do polityki, mający związek z polityką; przen., ostrożny, zręczny, grzeczny, układny; p-e przestępstwo = wykroczenie przeciw podstawowym instytucjom państwowym, przeciw organizacji, spokojowi, bezpieczeństwu a. całości państwa; przestępca p. = ten, który popełnił przestępstwo polityczne; p-a gieometrja = taki podział kraju na okręgi wyborcze, żeby większość wybranych posłów sprzyjała rządowi; p-a ekonomja — p. Ekonomja polityczna; p-a równowaga = stosunek państw, rządów, zapobiegający nadmiernej przewadze jednego państwa na niekorzyść samodzielności drugiego.
Polityk, gr., mąż stanu, zajmujący ś. polityką; człowiek przebiegły i układny, ostrożny i oględny.
Polityka, gr., sztuka rządzenia państwem (p-a wewnętrzna), utrzymania i wyzyskiwania stosunków z obcemi państwami (p-a zagraniczna); sprawy, interesy polityczne; zasada, sposób a. system postępowania, taktyka; przebiegłość, grzeczność, układność, dobre manjery, obłuda.
Politykoman, gr., człowiek, zajmujący ś. namiętnie polityką, nadmiernie interesujący ś. sprawami polityki międzynarodowej.
Politykomanja, gr., nadmierne interesowanie ś. stosunkami międzypaństwowemu
Politykować, gr., rozprawiać o polityce; być nieszczerym, udawać.
Politykowicz, Politykowiec, działacz polityczny.
Politypja, gr., wykonywanie wielu odbitek drukowych; druk ozdób, np. winjet.
