Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/226

Ta strona została przepisana.

dzić kogo, oskarżyć, obwinie, zarzucić co komu.

Pompa, fr., przyrząd do podnoszenia cieczy z poziomu niższego na wyższy przy pomocy ciśnienia atmosferycznego (fig.), p. powietrzna — p. Pneumatyczna machina.

Pompa, łć., wystawność, okazałość, przepych.

Pompadur, kolor ciemnoczerwony, wiśniowy.

Pompadurka, fr., rodzaj torebki eleganckiej, noszonej przez damy.

Pompatycznie, łć., wystawnie, okazale; górnie, napuszenie.

Pompatyczny, łć., okazały, wspaniały, majestatyczny; sztucznie poważny, nadęty, napuszony, przesadnie uroczysty.

Pompiarz, urządzający pompy, robiący pompy, fabrykant pomp; studniarz.

Pompjer, fr., członek straży ogniowej, obsługujący sikawko.

Pompka, fr., mała pompa.

Pompon, fr., ozdoba ubrania, wyrobiona w kształcie gałki ze strzyżonego jedwabiu, wełny lub bawełny; kutas, kwast.

Pomponat, łć., pyszałek.

Pomponik, fr., zdr. od Pompon.

Pompować, fr., dobywać z głębi, podnosić ciecz jakąś a. gaz za pomocą pompy; przen., wydobywać, wydostawać, wyciągać, wybierać: p. od kogo pieniądze.

Pomraczać, dok. Pomroczyć; pomrocznym czynić, zaciemnić, zachmurzać; osłaniać cieniem, przysłaniać mrokiem, zamglewa, przen. czynić posępnym, smutnym.

Pomroczep. Pomrok.

Pomroczny, zamroczony, zachmurzony, zaćmiony, posępny, pochmurny, mglisty, posępny; przen., smutny, ponury, nachmurzony.

Pomrok, Pomroka, mrok, zmrok, zmierzch, ciemność, cienie; zasłona.

Pomrowie, robactwo.

Pomrozić, mrozem przejąć, zmrozić, powyziębiać, ochłodzić.

Pomrów, Pomrowiec, ślimak nagi, płucodyszny (f.).

Pomróz, mały mróz, przymrozek; mrowie, ciarki, dreszcz.

Pomruczeć, trochę mruczeć.

Pomrugać, trochę mrugać.

Pomrugiwać, mrugać raz po raz.

Pomruk, głuchy szmer, mruk, mruczenie niezbyt donośne.

Pomrukiwać, mruczeć raz po raz.

Pomrukliwy, nieco mrukliwy, zrzędny, oburkliwy, gderliwy.

Pomrużyć, trochę oczy mrużyć, mrużyć je coraz.

Pomrzeć, umrzeć jeden po drugim, poumierać.

Pomsta, zawzięty odwet, zemszczenie ś., zemsta, zadośćuczynienie sobie za krzywdę; p. nieba, p. Boska = kara Boska; to woła o p-ę do nieba = wymaga najsurowszej kary.

Pomstować, mścić ś.; kląć, przeklinać, złorzeczyć; hałasować, awanturować ś.; znęcać ś. nad kim.

Pomszeć, pokryć ś. mchem, omszeć, mchem porosnąć.

Pomszyć, na tkaninie podnieść kutner; najeżyć; uczynić kosmatym; wysłać mchem, poobtykać, pozatykać, np. szpary; p. ś., najeżyć ś., stać ś. niegładkim, pokosmacieć.

Pomścić kogo, co, a. p. ś. za kogo, za co, zemstę na kim wywrzeć, zemścić ś., odpłacić komu swoją a. cudzą krzywdę, odwetować.

Pomucha, pomorek, zaraza.

Pomulać, dok. Pomulić; walać mułem a. błotem, brudzić, chlapać, nurzać w błocie.