Ponocku, w nocy, pociemku.
Ponocnik, włóczący ś. po nocy, hulaka, birbant, złodziej nocny.
Ponorbertański, stanowiący niegdyś własność Norbertanów.
Ponosić — p. dok. Ponieść; czas jakiś zająć ś. noszeniem kogo a. czego; o koniach: rozbiegać ś.; opanowywać, ogarniać.
Ponotować, wszystko zanotować, pozapisywać, pozaznaczać.
Ponowa, ponowienie, odnowa, odnowienie, rozpoczęcie na nowo; śnieg świeży spadły na ziemię, dający możność dokładnego rozpoznawania tronu zwierzyny.
Ponowić — p. nied. Ponawiać.
Ponowny, powtórny, powtórzony na nowo, powtarzający ś.
Ponówka — p. Ponowa.
Pons, fr., kolor jasno-czerwony.
Ponsowieć, fr., nabierać koloru ponsowego; czerwienić ś., dostawać rumieńca, rumienić się.
Ponsowy, fr., jasno-czerwony.
Ponsza, hiszp., rodzaj płaszcza szerokiego bez rękawów, opończa (f.).
Ponta, fr., broda męska ścięta klinowato.
Pontał, Pontalik, wł., ozdoba metalowa, klamra z kosztownych metali a. drogich kamieni.
Ponter, pies legawy myśliwski z krótką gładką sierścią(f.).
Ponton, fr., duża płaska łódź, na takich ustawia się most (f.); p-y, stare okręty w portach, pozbawione masztów; na p-ach niegdyś trzymano więźniów, skazanych na ciężkie roboty.
Pontonjer, fr., żołnierz, przeznaczony do stawiania mostów pontonowych na użytek armji w czasie kampanji.
Pontyfikalja, łć., uroczyste biskupie szaty obrzędowe i insygnja; kapłańskie czynności, które mogą być sprawowane tylko przez biskupów.
Pontyfikalnie, łć., uroczyście.
Pontyfikalny, łć., biskupi, biskupowi właściwy, uroczysty; p-e nabożeństwo = Msza Św., odprawiana przez biskupa w ubiorze pontyfikalnym czyli uroczystym.
Pontyfikat, łć., księga liturgiczna, zawierająca zbiór przepisów, tyczących ś. sprawowania obrzędów religijnych przez Papieża i i biskupów.
Pontyfikat, łć., w starożytności urząd i władza najwyższego kapłana; godność i władza Papieża; czas trwania rządów jakiego Papieża.
Pontyfikować, łć., odprawiać nabożeństwo uroczyste.
Ponuro, przysłposępnie, smutno, niewesoło, złowrogo.
Ponurowaty, nieco ponury.
Ponury, wywierający uczucie przygnębiające, posępny, zachmurzony, niewesoły; smutny, chmurny; złowrogi.
Ponurzać, dok. Ponurzyć — p. Nurzać; p. ś., mazać ś., walać ś., babrać ś., paćkać ś, brukać ś.
Ponurzeniec, członek sekty nowochrzczeńców.
Pony, ang., rasa najmniejszych koni karłowatych, hodowanych w Europie zachodniej, i także w Chinach i Japonji (fig.).
Pończocha, nm., obcisłe trykotowe okrycie nóg, sięgające powyżej kolan: p-y bawełniane, wełniane, jedwabne, niciane; p., używana, zwłaszcza przez stare kobiety, jako sakiewka do chowa-
