Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/238

przysięgą, zaprzysięgać; składać przysięgę, przysięgać; p. sobie = postanawiać sobie pod przysięgą dotrzymania czego, ślubować co, zaklinać ś.

 Popsnąć, poślizgnąć ś., potknąć ś.; p-ął ś. = spotkało go niepowodzenie, nie osiągnął czego chciał.

 Popsocić, wyrządzić psotę, liczy nić szkodę, popsuć.

 Popstrykać się — p. Poprztykać się.

 Popstrzyć, zapstrzyć, pocentkować, pokryć małemi plamkami: poprzybierać jaskrawo, kolorowo a niegustownie.

 Popsuć, coś zepsuć, uczynić gorszym, zniszczyć, zniweczyć; przen., nauczyć czego złego, sprowadzić a. zejść z drogi cnoty, zdemoralizować; p. ś., stać ś. gorszym, stać ś. nie do użytku, zepsuć ś.; zdemoralizować ś.

 Popsuj, w wyr., majster p. = ten, co coś psuje, partacz, fuszer, majster klepka.

 Popuchnąć, spuchnąć.

 Popudrować, osypać, powlec pudrem, u pudrować.

 Populacja, łć., ludność, zaludnienie, mieszkańcy.

 Populacjonista, łć., przeciwnik teorji ekonomicznej Malthusa o szkodliwości przeludnienia.

 Populacjonistyka, łć., nauka o ludności na podstawie statystyki.

 Popularność, łć., udzielanie ś. ogółowi, zyskanie wziętości i zaufania u ogółu; przystępność wykładu, zrozumiałość jego dla szerszych mas.

 Popularny, łć., ogólnie lubiony, jednający sobie wszystkich; wzięty, ceniony przez ogół; przystępny, zrozumiały; prosty, łatwy.

 Popularysta, łć., starający się gorliwie o popularność, o sprzyjanie ludu; demokrata.

 Popularyzacja, Popularyzowanie, łć., czynienie popularnym.

 Popularyzator, łć., ten, który uprzystępnia wiedzę, pisząc o niej zrozumiałe dla ogółu książki, artykuły i wygłaszając takież odczyty.

 Popularyzować, łć., upowszechniać, uprzystępniać, czynić łatwo zrozumiałym dla wszystkich; p. ś., stawać ś. przystępnym dla ogółu, zjednywać sobie przychylność; upowszechniać ś.

 Populistyczny, przym. od Populista.

 Popustoszeć, stawać ś. pustym, opustoszeć, powyludniać ś.; nieco spustoszeć.

 Popustoszyć, spustoszyć, poniszczyć; powyludniać.

 Popuszczać, dok. Popuścić co a. czego; zwalniać czego, folgować, obluzowywać; puszczać, uwalniać, oswobadzać; nie móc strzymać uryny a. innego odchodu; p. języka = rozpuścić go, mówić wiele, zwłaszcza rzeczy złych, oszczerczych; p. komu wodze = spuszczać z rygoru, pobłażać, być pobłażliwym; p. pasa = rozwiązywać go, rozluzowywać, by móc więcej jeść.

 Popuścić, dok. od Popuszczać.

 Popychacz, ten, który popycha, ruch czemu nadaje; służący, używany do najniższych posług, popychadło.

 Popychać, dok. Popchnąć, ruszać z miejsca, pchaniem posuwać; napierać sobą kogo, aby ś. usunął, poszedł; wysyłać szybko: popchnąć posłańca; przen., skłaniać, zniewalać, namawiać.

 Popychadło, osoba, którą wszędzie posyłają, którą ś. wszyscy posługują, której używają do ladajakiej roboty; osoba niedołężna, niesamodzielna.

 Popyskać, poryć pyskiem (o świni); przen., pogrzebać, pogmerać; odpowiadać gburowato.

 Popyt, pokup, odbyt, ilość zapotrzebowań na pewien towar na