Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/258

ści za pośrednictwem zmysłów, percypować; p. ś., poznawać ś. na czym, zdawać sobie sprawę z czego; upamiętywać ś.

 Postrzeganie, dostrzeganie, zauważenie, przeświadczanie ś. o czym; obserwacja; doprowadzanie do świadomości za pomocą zmysłów, percepcja.

 Postrzegawczość, zdolność postrzegania, bystrość umysłu.

 Postrzeleniec, człowiek postrzelony, narwaniec, sowizdrzał; warjat, szalona pałka, bzik.

 Postrzelić, dosiąc postrzałem, zadać postrzał, zranić kulą, śrutem, strzałą.

 Postrzelony, zraniony strzałem; narwany, warjatowaty, bzikowaty; p-a pałka = bzik, narwaniec; lata jak p. = jak warjat, jak szalony.

 Postrzeżenie, dojrzenie, obaczenie; spostrzeżenie, odkrycie, obserwacja; badanie.

 Postrzępa, roślina z rodziny lipo waty ch.

 Postrzępić (się), wystrzępić (ś.), wyszarpać (ś.).

 Postrzyc, ostrzyc wiele osób, zwierząt, tkanin — p. nied. Postrzygać.

 Postrzygacz, robotnik, który postrzyga barwę na suknie, sukiennik; balwierz, fryzjer.

 Postrzygaczka, machina do postrzygania barwy na suknie.

 Postrzygać, Postrzyc, strzyc, ciąć, obcinać, ścinać nożyczkami, przystrzygać, ostrzygać; strzyc wielu; p. kogo na mnicha = robić go mnichem, oddawać go do klasztoru; strzyc po raz pierwszy chłopcu włosy (u pogan); p. ś., strzyc ś., wstępować do zakonu.

 Postrzygalnia, warsztat do postrzygania sukna; oddział w fabryce sukienniczej, gdzie postrzygają sukno.

 Postrzyganie, czynność strzyżenia, postrzyżyny.

 Postrzygnąć — p. Postrzyc.

 Postrzyżeniec, człowiek, oddany a. wstępujący do klasztoru mnich.

 Postrzyżyny (-yn), wełna odpadła od sukna postrzyganego, barwica; strzyżenie wełny u owiec, strzyża; obrządek pogański strzyżenia po raz pierwszy chłopcu włosów w siódmym roku życia; uczta, bankiet przy postrzyżynach; oddawanie kogo a. wstępowanie do klasztoru.

 Postscriptum (...skr...) skr. P. S.; dopisek do listu, dodany na końcu po podpisie.

 Postudzić, ostudzić, wystudzić, ochłodzić.

 Postukiwać, stukać raz po raz, od czasu do czasu; klekotać.

 Postulacja, łć., żądanie, wymaganie.

 Postulać, pozamykać, pozaciskać: p. uszy, gęby, poumilkać, p. ś., stulić ś. (o wielu).

 Postulant, łć., ubiegający ś., starający ś. o co.

 Postulat, łć., żądanie, wymaganie; w nauce: zdanie, nie ulegające zaprzeczeniu, zasada konieczna, twierdzenie, od którego zależy szereg innych twierdzeń, którego nie można ani dowieść, ani obalić.

 Postulator, łć., domagający ś., żądający, obrońca.

 Postument, łć., podstawa pod figurę, pod pomnik, pod jaki przedmiot, pjedestał.

 Postura, wł., postawa.

 Postwarzać, stworzyć wiele rzeczy kolejno.

 Postykać (się), zetknąć (ś.) z sobą.

 Postylla, łć., wykład ewangielji na niedziele i święta.

 Posucha, czas bardzo suchy, susza, upał nieustanny, spiekota; przen., brak a. nieukazywanie ś. czegoś lepszego; zastój, stagnacja.