Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/269

 Potoknąć, nied. Potakać; popłókać.

 Potomek, dziecię; następca, pochodzący od jakiego przodka: wnuk, prawnuk, praprawnuk itd.

 Potomność, czasy przyszłe, przyszłość; potomkowie, przyszłe pokolenie, następcy: sąd p-ci = przyszłych pokoleń; przejść do p-ci, przekazać swe imię p-ci = upamiętnić ś. na przyszłość; odwołać ś. do p-ci = sąd pozostawić przyszłym pokoleniom.

 Potomny, który będzie potym, który był kiedy po kim a. po czym, następny, przyszły, mający nadejść, późniejszy: p-e czasy, wieki = przyszłe; p-i ludzie; p-e pokolenia = potomkowie, potomstwo, spadkobiercy, następcy.

 Potomstwo, pokolenia zstępne: dzieci, wnuki, prawnuki i t. d.; potomkowie; ród, plemię.

 Potonąć, utonąć.

 Potop, wielka powódź, zalewająca całe kraje; p. świata, p. powszechny = potop, o którym mówi Pismo Św., oraz podania innych ludów Wschodu i Południa; wielka ilość czego, nagle ś. zjawiająca: p. ognia, p. klęsk; powódź, roztop: p. wiosenny, jesienny.

 Potopić, utopić wielu a. wiele, pozalewać wodą; roztopić, rozpuścić, ze stanu stałego obrócić w ciekły; p. ś., utopić ś. (o wielu); stopić ś.

 Potopnieć, stopnieć, rozpuścić ś.

 Potopowy, odnoszący ś. do potopu; p. okres = jeden z okresów gieologicznych; utwory, pokłady p-owe = powstałe w tym okresie.

 Potoślin, roślina z rodziny rutowatych.

 Potówka, wysypka, występująca na skórze przy gorączce i wielkich potach; p-ki = pryszczyki, zjawiające ś. na wargach, na skórze.

 Potpurri, fr., rodzaj bigosu z rozmaitych gatunków mięsa; mieszanina; w muz., utwór, składający ś. z wyjątków z jednej lub kilku oper, wiązanka melodji z różnych utworów muzycznych.

 Potracić, stracić, pogubić; pozabijać, skazać wielu na śmierć.

 Potrafić, umieć, zdołać zrobić co, dokazać czego, podołać czemu, dać radę czemu, sprawić co; dopuścić ś. czego, ośmielić ś. coś uczynić, poważyć ś. na coś.

 Potrajać, dok. Potroić; w trójnasób pomnażać, powiększać, trzykroć powtarzać; p. ś., zwiększać ś. trzykrotnie.

 Potraktować, poczęstować kogo, uraczyć kogo czym; obejść ś. z kim a. z czym w taki a. inny sposób; żart., zwymyślać, obić: p. kijem.

 Potranżerować, pokrajać, porozbierać pieczyste, drób, dzicz, rybę i t. p.

 Potrapić (się), pomęczyć (ś.), pokłopotać (ś.).

 Potratować, tratując podeptać nogami, pognieść kopytami.

 Potraw, trawa i siano z powtórnego a. trzeciego zbioru w tym samym roku na łące, otawa.

 Potrawa, to, co osobno na stół ś. podaje na obiad a. wieczerzę, danie: p. mięsna, postna, obiad z dwu, trzech p-aw, pierwsza, druga p.; mięso gotowane w sosie, potrawka: pularda, cielęcina w p-ie.

 Potraweczka, zdr. od Potrawa a. Potrawka.

 Potrawić, strawić; roztrwonić, przehulać, potracić; p. ś., zniszczyć, zmarnować siebie nawzajem.

 Potrawka, zdr. od Potrawa; mięso gotowane w sosie; potrawa. Potrącać, dok. Potrącić; uderzać, szturchać z lekka, uszkadzać, nadtrącać; przen., p. o co = wspominać, napomykać o czym, dotykać czego z lekka w rozmo-