świat potomstwa, poród; z p-a, od p-a = od najmłodszych lat, od niemowlęctwa.
Powić, uwić, poplątać, poskręcać, powikłać; owinąć, zawinąć; p. dziecię = urodzić; p. ś., wijąc ś., polecieć, pobiec.
Powidełko, zdr. od Powidło; lek półpłynny, gęstawy.
Powidlanka, zupa z powideł, sok powidłowy.
Powidła, papka z owoców gotowanych, szczególnie ze śliwek; owoce rozgotowane z cukrem.
Powieczerzać, zjeść wieczerzę.
Powieczerze, czas między wieczerzą a udaniem ś. na spoczynek; lekka przekąska po wieczerzy przed udaniem ś. na spoczynek, podkurek.
Powieczny, zdarzający ś. po wiekach, istniejący po upływie wieków.
Powieczorny, zdarzający ś., przypadający po wieczorze, nocny.
Powiedać — p. Powiadać.
Powiedzenie, wyrzeczenie, wyjawienie myśli słowami; odezwanie ś., wyrażenie ś., zdanie, sąd.
Powiedzieć — p. nied. Powiadać; rzec, wyrzec, odezwać ś., przemówić, wyrazić ś.
Powieka, pokrywa ruchoma na oku, zakrywająca gałkę oczną (fig.); zamknąć, otworzyć, rozewrzeć p-i; otworzyć p-i = obudzić ś.; zamknąć, zawrzeć p-i = umrzeć; zamknąć, zawrzeć komu p-i = być przy jego skonaniu, zacisnąć mu oczy po śmierci.
Po wiele?, po ile?, po czemu?
Powielekroć, Powielokrotnie, przysł., wielokrotnie, niejednokrotnie, wiele razy, często.
Powielkanocny, przypadający po Wielkiejnocy.
Powielokrotnie — p. Powielekroć.
Powiernica, forma ż. od Powiernik.
Powiernictwo, rola powiernika a. powiernicy.
Powierniczy, dokonywany, załatwiony przez powiernika, komisowy.
Powiernik, któremu ktoś coś powierza, z czymś ś. zwierza, człowiek zaufany, zausznik, poufalec, poufnik; komisant.
Powiemy, któremu coś powierzono, któremu dano pewną misję.
Powierzać, dok. Powierzyć; dawać komu wiarę, pokładać ufność w kim, spuszczać ś. na kogo, polegać na kim, być pewnym kogo; dawać komuś coś do strzeżenia, udzielać z ufnością, składać u kogo coś w zaufaniu; polecać, poruczać z ufnością; udzielać komu jakiejś tajemnicy, zwierzać ś., wyjawiać, wyznawać z ufnością; p. ś., zwierzać ś. z zaufaniem komu z czym; poruczać ś.; polecać ś.
Powierzchnia, strona wierzchnia zewnętrzna, wierzch: p. płaska, wklęsła, wypukła; to, czym jest ograniczona bryła gieometryczna, ściana zewnętrzna; część powierzchni płaskiej, zajęta przez figurę gieometryczną.
Powierzchniowy, przym. od Powierzchnia.
Powierzchownie, przysł., na oko, napozór, pozornie, obłudnie; zlekka, przelotnie, niegruntownie.
Powierzchowność, to, co wpada w oko, strona zewnętrzna przedmiotu a. osoby, pozór; postać, postawa, kształt; niegruntowność, niedokładność, płytkość,
Powierzchowny, na wierzchu leżący, zewnętrzny, wierzchni; jawny, wydatny, widomy; pozorny, udany, zmyślony, fałszywy; niegruntowny, niegłęboki, pobieżny, płytki, przelotny,
Powierzgiwać, coraz wierzgać.
Powierzyciel, ten, który powierza co komu.
Powierzyć — p. nied. Powierzać.
