Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/279

 Powinszować, złożyć komu życzenie w chwili uroczystej, np. w dniu imienin, urodzin, Nowego Roku, świąt Bożego Narodzenia, Wielkiej Nocy, wesela, jubileuszu, z powodu jakiegoś radosnego zdarzenia i t. p.; gratulować.

 Powinszowanie, złożenie życzeń, gratulacja; utwór prozą, częściej wierszem ułożony, zawierający życzenia; dziecko uczy się p-ia dla ojca; zbiór p-ań = książka z wzorami powinszowań.

 Powionąć — p. Powiać.

 Powionięcie, Powionienie, powiew, wiew, podmuch; dmuchnięcie.

 Powiosłować, popłynąć dokąd, wiosłując.

 Powisieć, czas pewien przewisieć.

 Powisły, zwieszający ś., obwisły.

 Powismo, przędziwo specione.

 Powisnąć, zwiesić ś., obwisnąć.

 Powiślak, ulicznik, łobuz warszawski, zwłaszcza z dzielnicy Powiśla.

 Powiślanin, człowiek, mieszkający nad Wisłą, mieszkaniec pobrzeża Wisły.

 Powiślany, Powiślański, Powiślny, położony, ciągnący ś. nad Wisłą, nadwiślański.

 Powiśle, okolica położona nad brzegami Wisły, porzecze Wisły; dzielnica nadwiślańska w Warszawie.

 Powitać, kogoś spotkanego uprzejmie przywitać, pozdrowić; okazać zadowolenie z powodu oglądania kogoś; przen., przyjąć, spotkać: p. wroga gradem kul; p. ś., przywitać ś.

 Powitalny, odnoszący ś. do powitania, witający: ukłon p., mowa p-a.

 Powitanie, przywitanie, pozdrowienie kogoś spotkanego, ujrzanego po dłuższym niewidzeniu; ukłon, uścisk powitalny; formuła, frazes uprzejmości towarzyskiej, z jaką zwracamy ś. do osoby spotkanej.

 Powlec, pociągnąć kogo, wlokąc go; poprowadzić, zmusić do pójścia, pokryć, obciągnąć, oblec co czym: p. poduszkę, parasol, meble, futro i t. d.; p. farbą, pokostem, werniksem, lakierem = pokryć cienką warstwą; p. ś., pociągnąć ś., wlokąc ś., poleźć; potrwać zbyt długo, przewlec ś.; pokryć ś., oblec ś., obciągnąć ś.

 Powlekać — p. dok Powlec, Powłóczyć.

 Powlekany, mający na sobie jaką powłokę, powleczony.

 Powłocz — p. Powłoka.

 Powłoczek, kawałek pola.

 Powłoczka, poszewka na poduszkę, na jaśka.

 Powłoczny, Powłokowy, przym. od Powłoka.

 Powłoczysty, mający na sobie wiele powłok.

 Powłok, sieć na kuropatwy, włok.

 Powłoka, coś, okrywającego z wierzchu jakiś przedmiot, pokrycie, pokrowiec, powleczenie; powierzchowność, pozór, maska; zwierzchnia warstewka czego, błona, błonka, skórka; tren, ogon u sukni; zewlec, zrzucić ziemną, cielesną p-ę = umrzeć.

 Powłośnik — p. Podwłośnik.

 Powłóczyć, ciągnąć co z trudem za sobą, wlec, ledwie posuwać, chodzić z ciężkością; ledwie p-y nogami = ledwo chodzi — p. Powlec; p. kołdrę, poduszkę, pościel; p. ś., strawić czas na włóczeniu ś.; wlec ś., ciągnąć ś., sunąć ś.: suknia powłóczy ś.; snuć ś. powali, rozwłóczyć ś.

 Powłóczysty, długi, aż wlokący ś. po ziemi: suknia p-a; przeciągły: p. spojrzenie = długie, znaczące, wymowne.

 Powodnictwo, kierownictwo, rola przewodnika.