Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/30

Ta strona została skorygowana.

Papież, gr., głowa Kościoła katolickiego, biskup rzymski, inaczej: Ojciec Święty (f.).

Papieżniczy, Papistowski, gr., oddany papieżowi, pokładający nieograniczoną wiarę w papieżu; ultramontalny, klerykalny.

Papieżnikp. Papista.

Papilot, fr., zwitek papieru, na który nawija ś. włosy, aby ś. kręciły po odwinięciu (fig.); skrawki papieru fryzowane, skręcone.

Papinek, papka, pokarm dla dzieci: mąka, rozgotowana w mleku a. w wodzie; pieszczoszek, gagatek, delikacik.

Papinka, łakoć, delikatny kąsek, frykas, przysmaczek.

Papinkarz, smakosz, łasuch.

Papinkowaty, delikatny, rozpieszczony, zniewieściały.

Papirusp. Papyrus.

Papista, gr., katolik, gorliwy zwolennik władzy papieskiej, ultramontanin, klerykał.

Papistka, gr., zwolenniczka papizmu, kobieta przekonań klerykalnych, gorliwa katoliczka.

Papizm, gr., zasada władzy Papieża, uznawanie jej, wiara w posłannictwo i stanowisko Papieża; klerykalizm.

Papka, pokarm dla małych dzieci, przyrządzany z mąki i wody a. z bułki i wody; miazga, gęsta breja.

Papla, gaduła, pleciuch, nie umiejący utrzymać nic w tajemnicy, plotkarz.

Paplać, gadać, jak małe dziecko, gaworzyć bez sensu, niezrozumiale; dużo mówić, pleść, bzdurzyć, ględzić; rozpowiadać wszędzie rzeczy, które należało utrzymać w tajemnicy.

Paplanina, gadanina, bzdurstwa, plecenie trzy po trzy, duby smalone; plotkowanie, plotkarstwo.

Paprać się, ryć, kopać ś. w ziemi, grzebać, babrać, gmerać, chlapać ś.; walać ś., brudzić ś., robić źle, byle jak, niestarannie, fuszerować.

Paprała, ten co ś. paprze, paskudziarz, gwazdacz.

Paproch, okruszyna, pył, drobny śmieć, drobna cząstka czego; w lm., p-y, wnętrzności z zabitego zwierzęcia, patrochy.

Paprocica, roślina z gromady paprotników, z rzędu paproci.

Paprocina, miejsce, paprocią porosłe; łodyga paproci.

Paproć, roślina z gromady paprotników, z rzędu paproci (fig.).

Paproszyćp. Patroszyć.

Paprotka, rodzaj paproci (fig.).

Paprotnik, gatunek paproci, podkolan, podpruszka.

Papryka, węg., ususzony i na proszek starty pieprz turecki, czerwonej barwy, palącego smaku.

Papu, wyrażenie dziecinne: jedzenie; daj p-u! = daj jeść!

Papuć, tur., półtrzewik, kierpć, meszt, lekki pantofel (fig.).

Papuga, arab., ptak amerykański i australijski, z rzędu łażących, o pięknym, barwistym upierzeniu, naśladujący mowę ludzką (f.);