Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/304

Ta strona została przepisana.

te obowiązki pod kierunkiem specjalisty, uczyć ś. praktycznie, być na praktyce.

Praktykowany, łć.; codzienny, powszedni, zwyczajny; używany; stosowny.

Praktykujący, łć., poświęcający ś. praktyce: lekarz p.

Pralinki, fr., migdałki smażone w cukrze; cukierki, zrobione ze specjalnie przyrządzonej czekolady, napełnione syropem i likierem lub kremem migdałowym.

Pralnia, miejsce, gdzie piorą, izba do prania; zakład prania bielizny i innych praktyk: p. mechaniczna, chemiczna = używająca maszyn a. środków chemicznych.

Pralnik, przyrząd do prania, kijanka.

Praludzki, dotyczący ludzi pierwotnych.

Praludzkość, ludzkość pierwotna.

Prałacki, łć., odnoszący ś. do prałata, należący do prałata.

Prałat, łć., duchowny, sprawujący wyższy urząd w kościele, np. biskup, opat, kanonik kapituły; szczególniej tytuł kanonika, mającego wyższy urząd i godność wyższą, niż kanonicy zwyczajni.

Prałatka, łć., przełożona klasztoru, ksieni.

Prałatura, łć., godność płałata; żart., dobra tusza.

Pramacierz, Pramać, Pramatka, pierwsza, najdawniejsza matka, prarodzicielka.

Pramaterja, łć., materja pierwotna, z której powstał wszechświat.

Pramistrz, pierwszy mistrz, mistrz, który dał początek czemu.

Pranie, mycie bielizny a. innej tkaniny; przen., bicie, wybicie, cięgi: sprawić komu p.

Prany, uprany, wyprany.

Praodwieczny, odwieczny.

Praojciec, pierwszy ojciec, najdawniejszy przodek.

Praojcowski, pradziadowski, starodawny, odwieczny.

Praojczyc, daleki potomek.

Praojczyzna, pierwotna, odwieczna ojczyzna.

Praprababka, matka pradziadka a. prababki.

Prapradziad, Prapradziadek, ojciec pradziadka a. prababki.

Praprawnuczę, dziecko prawnuka a. prawnuczki, potomek prapradziadka a. praprababki.

Praprawnuczka, córka prawnuka a. prawnuczki.

Praprawnuk, syn prawnuka a. prawnuczki.

Praprawo, pierwotne, najdawniejsze prawo.

Praprzodek, najdawniejszy przodek, protoplasta.

Prarodzic, praojciec, pierwszy ojciec, protoplasta.

Praroślina, roślina z czasów przedhistorycznych.

Prasa, nm., tłocznia, przyrząd do wywierania silnego mechanicznego nacisku na ciała, w celu zmiany ich kształtu, zwiększenia gęstości, wytłoczenia zawartych płynów, odbicia na ich powierzchni jakich znaków lub odcisków, do ściśnięcia, dla nadani i gładkości lub mniejszej objętości, dla wyprostowania, a. dla zatrzymania w położeniu nieruchomym; przyrząd do kopjowania listów (fig.); p. hidrauliczna — p. Hidrauliczny; ogół pism, ogłaszanych drukiem, ogół czasopism; dziennikarstwo, dziennikarze; ścisk, tłok, ciżba.

Prasiedziba, siedziba czyja odwieczna, siedlisko pierwotne jakiego ludu.

Prask, rzecz, odgłos uderzenia płaskiego, trzask, huk, hałas; wykrzyknik, oznaczający płaskie uderzenie, chlap!, trzask!, rym!