Prawdziwie, przysł., istotnie, w samej rzeczy, iście, rzeczywiście, zgodnie z prawdą, doprawdy, na serjo.
Prawdziwość, zgodność z prawdą, rzeczywistość; rzetelność, otwartość, szczerość; autentyczność, istność.
Prawdziwy, zgodny z prawdą, rzeczywisty, istotny; szczery, otwarty, niekłamany, rzetelny, niefałszywy; autentyczny, wiarogodny; idealny, doskonały, wyborny, zawołany, znakomity.
Prawica, prawa ręka; prawa strona; stronnictwo konserwatywne w parlamencie.
Prawicowy, dotyczący prawicy parlamentarnej.
Prawiczek, młodzieniec, który nie miał dotąd stosunków płciowych z kobietami.
Prawiczeństwo, Prawictwo, dziewictwo, panieństwo, niewinność dziewicza.
Prawiczka, dziewica, panna nienaruszona.
Prawić, mówić, opowiadać, gadać, rozpowiadać, rozwodzić się, bredzić, pleść, bzdurzyć.
Prawidlarz, rzemieślnik, wyrabiający prawidła do butów.
Prawidlnik, zbiór prawideł, ustaw; regulamin, kanon.
Prawidło, wszystko, co służy do prostowania czego, linja, linjał, moduł, śródwaga, libella; u szewców: forma do butów; wogóle wzór, model rzemieślniczy; przepis, zasada, reguła, maksyma moralna, norma, modła.
Prawidłowość, bieg rzeczy prawidłowy, odbywający ś. podług pewnych praw.
Prawidłowy, z prawidłami zgodny, nie wykraczający z nich; taki, jaki powinien być: normalny, regularny, foremny, należyty.
Prawie, przysł. ledwie nie, tylko co, omało, omal, bez mała, blizko: p. tak wysoki, jak ja, p. wszystko, p. nic; to ubranie p. pasuje na mnie; tyle, co p. = dość, dostatecznie.
Prawiek, bardzo dawne czasy.
Prawka, roślina z rodziny witułkowatych, cukrownica.
Prawnictwo, nauka prawa; praktyka prawnicza, zajęcie prawnika, zawód adwokata; zbior., prawnicy, adwokaci.
Prawniczy, odnoszący się do prawnictwa, prawny; odnoszący ś. do prawników, adwokacki.
Prawnie, przysł. z prawa, na mocy prawa, według praw, zgodnie z prawami, sądownie.
Prawnik, posiadający naukę prawa, prawoznawca, jurysta; człowiek, zajmujący ś. praktyką prawną, adwokat, jur, jurysta, palestrant; student z wydziału prawnego.
Prawnopaństwowiec, zwolennik istniejącego ustroju państwa, lojalista.
Prawnopaństwowy, odnoszący ś. do urządzeń i instytucji, na których opiera ś. ustrój państwowy, porządek publiczny.
Prawnopolityczny — p. Prawnopaństwowy.
Prawnoprywatny, wchodzący w zakres prawodawstwa, określającego prawa i obowiązki każdego obywatela.
Prawność, zgodność z prawem, prawowitość.
Prawnuczę, dziecko wnuka a. wnuczki.
Prawnuczka, córka wnuka a. wnuczki.
Prawnuk, syn wnuka a. wnuczki.
Prawny, oparty na prawie, zgodny z brzmieniem prawa, legalny; odnoszący ś. do prawa, należący do zakresu prawa, do nauki prawa: zagadnienie p-e, wydział p. = na którym wykładają prawo; księga, dzieło p-e = dotyczące kwestji
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/306
Ta strona została przepisana.