Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/337

Ta strona została przepisana.

Prymka, szczypta tytuniu żuta w ustach.

Prymogenitura, łć., pierworodztwo, prawo pierwszeństwa najstarszych synów, wogóle najstarszych potomków męskich w linji prostej do dziedziczenia następstwa tronu, majoratu i t. p.

Prymować, łć., być pierwszym, przodować, trzymać prym.

Prymula, Prymulka, łć., pierwiosnek.

Prymus, łć., pierwszy uczeń w klasie, odznaczający ś. wzorowemi postępami w naukach i sprawowaniem; nazwa maszynki naftowej do gotowania.

Prymuska, łć., pierwsza uczennica w klasie.

Prync, nm., książę.

Pryncesa, nm., księżniczka.

Pryncypalny, łć., przodujący, naczelny, główny.

Pryncypał, łć., właściciel zakładu handlowego, szef; sprawca, inicjator; jeden z najważniejszych regiestrów organowych.

Pryncypałka, łć., forma ż. od Pryncypał.

Pryncypałować, łć., nazywać pryncypałem.

Pryncypjum, łć., zasada, podstawa, prawidło; początek.

Prynuka, ukr., przymuszanie, przynaglanie, wmuszanie, zniewalanie.

Prysiud, ukr., w tańcu kozackim przykucnięcie z podkurczonemi nogami i podskok.

Prysk, gorący popiół, zarzewie.

Pryskacz, ryba cierniopromienna łuskopłetwa.

Pryskać, dok. Prysnąć; tryskać, bryzgać, strzykać, pluskać bryzgami, kroplami obrzucać, bluzgać; wylewać ś. skąd gwałtownym strumieniem, wytryskiwać, tryskać; wypadać z trzaskiem; trzeszcząc, rozpadać ś., rozpryskiwać ś., pękać z trzaskiem; prychać, parskać; przen., pierzchać, uciekać, brać nogi za pas, ulatniać ś., uchodzić pośpiesznie; bluzgać, obrzucać; ciskać, strzelać czym: p. iskrami, płomieniami; szampan p-a; w niwecz ś. obracać, niknąć; p-a nadzieja, złudzenie; iskrzyć ś., tryskać: zdrowie mu p-a z twarzy; parskać: p. nozdrzami.

Pryskawka, sikawka, szpryczka; otwór w pokrywie skrzelowej u ryb.

Prysnąćp. nied. Pryskać.

Pryszcz, wysypka skórna pęcherzykowata; p. na chlebie = rożek.

Pryszczarek, owad dwuskrzydły długorogi.

Pryszczawka, kantaryda, mucha hiszpańska.

Pryszczawkowaty, kształt pryszczawki mający.

Pryszczeć, skwierczeć, syczeć, szumieć — p. Pryskać.

Pryszczeniecp. Powojnik.

Pryszczeń, Pryszczydło, plaster, wywołujący pryszcze.

Pryszczowaty, zbliżony do pryszcza; osypany pryszczami.

Pryszczyca, choroba skórna pryszczowata.

Pryszczyć, wywoływać na ciele bąble, pryszcze; p. ś., obsypywać ś. pryszczami; krajać ś., pękać, pierzchnąć.

Pryszczyk, zdr. od Pryszcz.

Pryszczykowaty, zbliżony do pryszczyka.

Pryszki, pysk i uszy jelenie a. wołowe gotowane i przyprawione octem, pieprzem, cynamonem.

Prysznic, natrysk wodny z góry przez przyrząd durszlakowy (fig.).

Prysznicować, używać prysznicu.

Prysznicowy, odnoszący ś. do prysznicu, p. okład = mokry okład na całe ciało lub część chorą,