utrata ruchów dowolnych całego ciała lub częściowa.
Paraliżować, gr., ubezwładniać, unieruchomiać; przen., pozbawiać dowolności działania, przeciwdziałać, neutralizować, niweczyć czyjeś zamiary lub działalność.
Paraliżująco, gr., przyślą w sposób paraliżujący, ubezwładniająco.
Paralogizm, gr., wniosek błędny, fałszywy.
Paramagnetyczne gr. ciała, ulegające łatwo przyciąganiu magnesu.
Paramenty, łć., przy służbie Bożej używane szaty liturgiczne duchowieństwa katolickiego; wogóle ozdoby ołtarzy i kościołów.
Parametr, gr., linja prosta jako miara linji krzywych, służąca do objaśnienia własności stożka.
Paramicja, gr., opowiadanie poetyczne, podanie, bajka.
Paramnezja, gr., fałszywa pamięć, skutkiem której np. rzecz nowa zdaje ś. być dawno znaną.
Paramorfizm, gr., współczesne występowanie obu postaci krystalicznych ciała dwukształtnego.
Paranetyczny, gr., napominający, zachęcający.
Paranoik, łć., ten, kto cierpi na paranoję.
Paranoja, gr., zaburzenia umysłowe chroniczne.
Parantela, łć. — p. Parentela.
Parapet, fr., poręcz, deska pozioma mocno przytwierdzona, służąca do oparcia ś. przy patrzeniu z miejsc wyniesionych (okien, tarasów, mostów, pokładu okrętowego i t. p.) (f.); w sztuce fortyfikacyjnej: część górna szańca, zasłaniająca wojsko, wał ochronny, przedpiersień (fig.).
Paraplegja, Parapleksja, gr., częściowy paraliż nóg skutkiem choroby mlecza pacierzowego.
Parascenjum, łć., garderoba teatralna, ubieralnia artystów.
Paraselene, gr., drugi księżyc pozorny, ukazujący ś. na niebie opodal rzeczywistego, skutkiem szczególnego załamania i odbicia promieni świetlnych w chmurach.
Parasol, fr., zasłona od deszczu a. słońca, na lasce, rozpinana za pomocą prętów, uruchomianych sprężyną, deszczochron (fig.).
Parasolik, fr., mały parasol, zwłaszcza damski.
Parasolka, fr. — p. Parasolik.
Parasolnik, fr., fabrykant parasoli i parasolek.
Parastatyczny, gr., pozornie pomagający.
Parastazja, gr., stawienie na oczy; uobecnienie; zachwyt.
Paratonja, gr., chorobliwe napięcie nerwów.
Paratrofja, gr., odżywianie się nieprawidłowe.
Parawan, fr., sprzęt, złożony z kilku ruchomych ścianek, obciągniętych papierem lub tkaniną, stawiany jako zasłona (f.); przen., zasada a. osoba, za którą ktoś ś. kryje, t. j. na rachunek której a. w imię której ktoś postępuje według własnego interesu, własnych chęci a. poglądów; figura z p-a = zabawna, karykaturalna, figura nienaturalna, sztywna, nieprawdziwa (w utworze literackim).
Parawanik, fr., zdr. od Parawan.
Parawanowy, fr., przym. od Parawan; przen., banalny, stereotypowy; karykaturalny, śmieszny.
Parazyt, gr. — p. Pasorzyt.
Parazytologja, gr. — p. Pasorzytnictwo.
