nia układów, żądania kapitulacji, zawieszenia broni i t. p.
Parlamentować, łć., układać ś. z nieprzyjacielem, ustępować.
Parlando, wł., w muz., wyraziście, deklamując; w zastosowaniu do śpiewu: ustęp mówiony śpiewnie, a nie śpiewany.
Parlatorjum, łć., izba w klasztorze do rozmowy z osobami świeckiemi, rozmównica.
Parloar, fr., w niektórych zakładach pokój do przyjmowania osób, chcących ś. widzieć z mieszkającemi w zakładzie.
Parlować, fr., rozmawiać po francusku dla popisania ś. znajomością tego języka, paplać po francusku.
Parmezan, fr., ser zielony, wyrabiany w okolicach miasta Parmy we Włoszech.
Parnas, gr., góra w Grecji, poświęcona Apollinowi i muzom; według starożytnych: kraina poetyckiego natchnienia, dziedzina poezji i poetów; zbior., poeci, wieszcze; wejść na P. = pisać poezje, być poetą.
Parnasiści, gr., szkoła poetów francuskich z drugiej połowy XIX w., przeciwników romantyzmu, dążących do najwyższego udoskonalenia formy językowej utworu; stowarzyszenie poetów.
Parnaszczyk, gr., poeta.
Parnik, naczynie w kształcie kotła, w którym gotuje ś. coś za pomocą pary: p. w gorzelnictwie, w papiernictwie (fig.); klapa do wypuszczania pary itp.
Parno, przyślą gorąco do niewytrzymania, duszno, skwarno, wilgotno.
Parność, skwar, upał, znój.
Parny, gorący, skwarny, nużący upałem i wilgotny; przesycony parą.
Paro-, w połączeniu z przymiotnikiem: złożony z paru przedmiotów, np. parogodzinny = dwugodzinny a. kilkugodzinny.
Parobas, zgr. od Parobek; przen., ordynus, gbur, cham.
Parobczak, młody parobek; młody chłopak wiejski, hoży, dobrze zbudowany.
Parobczany, Parobczański, przym. od Parobek; gospodarstwo p-e = w którym roboty polne odrabia czeladź, nie zaś chłopi pańszczyźniani.
Parobeczek, zdr. od Parobek.
Parobek, najęty robotnik domowy przy gospodarstwie wiejskim;, chłopak, służący we dworze lub karczmie za stróża; służący w sklepie a. w fabryce do noszenia towarów i innych ciężkich robót; przen., człowiek nieokrzesany, gburowaty, cham, parobas, ordynus.
Paroch, łć., pleban, proboszcz.
Parochja, gr., parafja, probostwo.
Parochjalny, gr., parafjalny.
Parochjanin, gr., członek parochji, parafjanin.
Parochodowy, przym. od Parochód; parostatkowy (komunikacja p-a).
Parochowa, gr., żona parocha.
Parochód, machina parowa, lokomotywa.
Parodja, gr., naśladowanie poważnego utworu w sposób żartobliwy lub śmieszny, z zachowaniem scen właściwych oryginałowi, tylko nadając im rozśmieszający charakter; zastosowywanie poważnej formy lub nastroju do treści śmiesznej; pogardl., karykaturalna kopja, przedrzeźniająca oryginał; nieudolne naśladownictwo; przedstawienie, przeróbka a. opisanie czegoś poważnego w sposób komiczny.
Parodjować, gr., naśladować w
