Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/410

niać; powodować zwłokę, marudzić, mitrężyć z czym; długo ciągnąć, nieprędko kończyć: p. jakąś sprawę, p. wyrazy = wymawiać je przeciągle; p. ś., wlokąc ś. przechodzić na inne miejsce; przebierać ś., zmieniać na sobie bieliznę lub ubranie: zbyt długo trwać, przeciągać ś.; być odkładanym; iść w odwłokę.

 Przewlekadło, przyrząd do przewlekania, czego przez co; np. nitki przez uszko w igle.

 Przewlekle, przysł., rozwlekle, ( powolnie; mówić p. = przeciągając samogłoski.

 Przewlekłość, długie trwanie czego, rozwlekłość; zwlekanie, namyślanie ś. zbytnie, kunktatorstwo.

 Przewlekły, zbyt długo trwający, rozwlekły, przeciągły, długo ś. ciągnący, długotrwały; (o głosie, o akcencie), przeciągający.

 Przewładny, przemocny, potężny, wszechwładny.

 Przewłoczny, przewlekły.

 Przewłoda, roślina z rodziny strąkowych.

 Przewłoka, przewlekanie, odkładanie czego; odwłoka, zwłoka; mitręga; przewleczenie, przeciągnięcie czego przez co; z p-ą przysł., ciągle, nieustannie; roślina z rodzaju gierszownika, gałucha.

 Przewłóczyć — p. Przewlekać; przebronować, przeciągnąć broną; za bronować całą rolę.

 Przewodni, Przewodny, wskazujący drogę, prowadzący; kierowniczy; p-a gwiazda = według której kieruje ś. wędrownik; przen., wskaźnik moralny życia, ideał; p-a myśl = myśl główna, zasadnicza jakiegoś utworu naukowego a. literackiego; motyw p. w utworze muzycznym, w operze = frazes muzyczny, powtarzający ś. wielokrotnie; p-a niedziela = pierwsza po Wielkanocy.

 Przewodnica — p. Przewodniczka.

 Przewodnictwo, zajęcie przewodnika, wskazywanie drogi nie znającym jej; przen., przewodniczenie, kierownictwo, zarząd, naczelnictwo, dowództwo, zwierzchnictwo; zdolność przepuszczania przez siebie ciepła a. elektryczności.

 Przewodniczący (-ego), rzecz, człowiek, który przewodniczy czemu, kierujący obradami publicznemi, prezes jakiegoś zebrania, zgromadzenia, marszałek, prezydujący.

 Przewodnicze (-ego), zapłata przewodnikowi.

 Przewodniczenie, przewodnictwo, naczelny kierunek.

 Przewodniczka, kobieta, wskazująca drogę nie znającym jej; kierowniczka, zwierzchniczka; skautka, harcerka.

 Przewodniczy, odnoszący ś. do przewodnika; wskazujący drogę, przewodnik.

 Przewodniczyć komu, być przewodnikiem, prowadzić kogo, drogę mu wskazywać; prezydować na jakim zebraniu, kierować obradami publicznemi, udzielając głosu mówcom i pilnując porządku obrad.

 Przewodnik, który przeprowadza, poprzedza kogo, wskazując mu drogę; wódz, naczelnik = młodzieży; nauczyciel, wychowawca, pedagog; p. = książka podręczna, zawierająca systematycznie ułożone wskazówki w jakim przedmiocie, zwłaszcza dla podróżnych; ciało każde, rozważane pod względem przepuszczalności elektryczności a. ciepła: dobry, zły p.; piorunochron; narzędzie chirurgiczne, żłobkowane, po którym suwa ś. nóż operacyjny.

 Przewodny — p. Przewodni; przepuszczający przez siebie, przepuszczalny.

 Przewody (-ów), niedziela przewodnia.