Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/415

rozdrabiać, rozmiażdżać pokarmy; (o zwierzętach) na nowo żuć, żuchać; przen., powtarzać wciąż to samo, powtarzać rzeczy oklepane, wszystkim znane; przen. trawić co w sobie.

 Przeżuwające zwierzęta = podrząd zwierząt parzystokopytowych, ssących, u których pokarm połknięty z pierwszego oddziału żołądka powraca do pyska, a stąd, dokładnie pożuty, idzie do drugiego oddziału; inaczej dwukopytowe (wół, owca, koza, antylopa, jeleń, wielbłąd i in.).

 Przeżycie, dożycie do pewnego czasu; życie poza pewien termin; zapis a. testament na p. = t. j. na rzecz tego, kto przeżyje zapisodawcę; ubezpieczenie na p. = t. j. kiedy suma, wymieniona w polisie, zostaje wypłacona, gdy ubezpieczony dożyje pewnego terminu; dożywotnie używanie.

 Przeżyć — p. nied. Przeżywać.

 Przeżyłość, starość, wiek zgrzybiały, sędziwość.

 Przeżyły, sędziwy, zgrzybiały.

 Przeżymać, dok. Przeżąć; zupełnie wyciskać, wykręcać wodę; mocno wyciskać, wyżymać; przeciskać, przegniatać przez co.

 Przeżynać, dok. Przeżąć; żąć w środku, zostawiając nietknięte zboże po bokach; wyżynać ścieżkę wśród zboża; kończyć żęcie, zżynać wszystko.

 Przeżytek, rzecz niedzisiejsza; rzecz, która ś. przeżyła, zabytek, pozostałość z przeszłości, nie mająca dziś realnego znaczenia.

 Przeżyty, ten, który ś. przeżył, niedzisiejszy, nie mający istotnego znaczenia w dzisiejszym życiu, pozostający jako zabytek przeszłości.

 Przeżywać, dok. Przeżyć; żyć przez czas jakiś, żyć do jakiegoś terminu, utrzymywać ś. przy życiu; p. kogo, żyć dłużej, niż on; wydawać na życie, tracić, przenosić, przetrzymywać co; p. ś., stawać ś. przeżytym, wychodzić z mody, z użycia, tracić znaczenie realne w życiu.

 Przeżywiać, dok. Przeżywić; dawać jeść, karmić przez czas jakiś, przekarmiać, przetrzymywać, utrzymywać żywiąc; p. ś., żyć jakiś czas karmiąc ś., utrzymywać ś. czas pewien przy życiu.

 Przędny, odnoszący ś. do przędzenia.

 Przędza, Przędziwo, motek nici, wyprzędzonych z włókna = pasmo, wątek; p. pajęcza = pajęczyna; p. Matki Boskiej = babie lato.

 Przędzalnia, maszyna, służąca do przędzenia lnu, waty, bawełny, jedwabiu; fabryka lub oddział w fabryce, gdzie przędą.

 Przędzalniany, odnoszący ś. do przędzalni, przędzalniczy.

 Przędzalnictwo, przemysł przędzalniany.

 Przędzalniczy — p. Przędzalniany.

 Przędzalnik, właściciel przędzalni; przemysłowiec, zajmujący ś. przędzeniem; robotnik w przędzalni.

 Przędzalnina, wyroby z przędzy.

 Przędzalny, odnoszący ś. do przędzenia.

 Przędzarka, Przędzarnia — p. Przędzalnia.

 Przędzidło, przędza.

 Przędziec, len.

 Przędziernik, roślina z rodziny kosaćcowatych.

 Przędzik, pająk dwupłucny.

 Przędzionko, zdr. od Przędziono.

 Przędziono, pewna ilość pasm przędzy, motek, talka; sznurek, bicz: p. korali, pereł; krąg, koło, zwój; przen., gromada, kupa.

 Przędziwo, materjał, z którego wyrabia ś. przędza.

 Przędzodajny, wydający przędziwo.