Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/42

dalej (do następnego); niema, brak; w grze karcianej oznacza niemożność uczestniczenia w licytacji a. niemożność licytowania ponad grę, już przez kogo innego deklarowaną; w grze w domino: brak tabliczki cz. kamienia z odpowiednią ilością oczek, którą grający powinienby dostawić; przen., rezygnowanie z dalszych prób a. usiłowań.

 Pasać — p. Paść.

 Pasamon, fr., taśma, lamówka, obszycie.

 Pasamonictwo, fr., fabrykacja pasmanterji, szmuklerstwo.

 Pasamonik, fr., szmuklerz, wyrabiający pasy, taśmy i t. p.

 Pasat, łć., wschodni wiatr zwrotnikowy, stale wiejący w jednym kierunku.

 Pasaż, fr., przejście; kryte przejście z jednej ulicy na drugą; rodzaj galerji otwartej lub krytej, w której znajdują ś. sklepy; korytarz w mieszkaniu, łączący oddzielne części lokalu; w muz., biegnik, szereg tonów, szybko po sobie następujących, melodyjne przejście.

 Pasażer, fr., podróżny, który używa publicznego sposobu lokomocji (parowca, kolei żelaznej, poczty, tramwaju i t. p.); współjadący; miły p., iron., nieprzyjemny towarzysz.

 Pasażerka, fr., forma ż. od Pasażer; przewóz pasażerów.

 Pascha, hebr., u chrześcijan święta Wielkanocne, obchodzone na pamiątkę Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa; u Żydów święta, obchodzone na pamiątkę wyjścia z Egiptu.

 Paschalja, łć., obliczenie czasu, w którym przypadają święta Wielkanocne.

 Paschalny, łć., wielkanocny.

 Paschał a. Paschalna łć., świeca, wielka świeca kościelna, poświęcana w W. Sobotę, z pięciu otworami, na pamiątkę pięciu ran Pana Jezusa.

 Pasek, zdr. od Pas; taśma, rzemyk do przepasywania, do ściągania ubrania, do przytrzymywania spodni; p. u kobiety, u dziecka; wstęga, szarfa, którą przewiązują ś. kobiety; p. używany u ludu jako narzędzie kary względem dzieci (dostać, oberwać p-iem, bo jak schwycę p-a!); sznur, noszony w pasie przez kapłanów i zakonników; listewka w pasie u spódnicy kobiecej (wszyć spódnicę w p.); p-i u walizy, u tornistra, u plecaka i t. p. = rzemyki; p-i u butów = uszy; p-i u szabli, u rapiera = rapcie, pendent; p. do wecowania brzytwy; p. papieru = wązki, długi skrawek papieru; wodzić kogo na p-u = opiekować ś. kimś, narzucając mu bezwzględnie swą wolę; na p-u chodzić = słuchać kogo, nie mieć swojej woli; gra w p. = gra hazardowa uliczna; gzyms wązki; p. św. Antoniego = choroba skórna.

 Pasemko, zdr. od Pasmo.

 Paser, łć., kupujący a. przechowujący rzeczy kradzione.

 Pasiasty, mający po sobie pasy, smugi; pręgowany, moręgowaty (materjał p.).

 Pasibrzuch, darmozjad, człowiek, myślący tylko o jadle, o nasyceniu ś.; pieczeniarz; pasorzyt.

 Pasiecznictwo, zajęcie pasiecznika; nauka o hodowaniu pszczół.

 Pasiecznik, dozorca pasieki, pilnujący pszczół, bartnik.

 Pasieczny, przym. od Pasieka.

 Pasieka, miejsce, gdzie stoją ule z pszczołami hodowanemi, pszczelnik; trzebież leśna, nowina, poręba, pole orne wśród lasu; rodzaj żywopłotu.

 Pasienie, karmienie, szczególnie zwierząt; pilnowanie w polu zwierząt pasących się.