Przyczynienie się, wstawiennictwo, instancja, orędownictwo, dopomaganie, pomoc.
Przyczynka, błahy powód, pozór.
Przyczynowo, przysł., pod względem przyczyny.
Przyczynowość, zasada, wyjaśniająca zjawiska wszechświata, jako szereg przyczyn i skutków.
Przyczynowy, odnoszący ś. do przyczyny, wyrażający stosunek przyczyny do skutku.
Przyczyńca, ten, który jest powodem czego, sprawca, który ś. przyczynia do czego a. za kim, orędownik.
Przyćmić — p. nied. Przyćmiewać.
Przyćmiewać, dok. Przyćmić; umniejszać światło, blask, ogień, tłumić, przygaszać; przyciemniać, zaciemniać, mniej jasnym czynić; przen., pozbawiać świetności, blasku, sławy, pokonywać, przemagać, zwyciężać świetnością, zaćmiewać, kasować; p. ś., ciemniejszym ś. stawać; tracić na świetności, blasku, stawać ś. nieprzytomnym, tracić rozum.
Przydacznia, gatunek wielkiego małża morskiego (fig.).
Przydać — p. nied. Przydawać.
Przydajać, dok. Przydoić; doić jeszcze trochę.
Przydalej, przysł., trochę dalej, zbyt daleko.
Przydany, dodany do czego, do pomocy, do nadzoru; p. opiekun = naznaczony dla opieki nad dziećmi, którym umarł ojciec lub matka, nad ich majątkiem.
Przydarniować, Przydarnować, przykrywać darniną.
Przydarzać się, dok. Przydarzyć ś.; wydarzać ś., przytrafiać ś.
Przydaszek, Przystrzeszka, wązki daszek, biegnący na wysokości okapu dachu głównego.
Przydatek, to, co jest dodanego do czego, dodatek, naddatek, przykładka, dokładka, przyczynek, warunek, zastrzeżenie; w gram. — p. Przybranka.
Przydatność, zdolność do czego, zdatność, użyteczność, odpowiedniość.
Przydatny, nadający ś., mogący ś. przydać, zdatny, stosowny, odpowiedni, użyteczny.
Przydawać, dok. Przydać; dodawać, dokładać, dołączać, przykładać przyłączać, przyczyniać, przymnażać; dodawać kogo komu za towarzysza, za opiekuna; kłamać, zmyślać, komponować, opowiadając coś; do tego, co już było powiedziane, dodawać coś jeszcze; p. ś., okazywać ś. przydatnym, odpowiadać swemu celowi, przeznaczeniu, służyć do czego, zdawać ś, nadawać ś. do czego, być użytecznym.
Przydawka, określenie przymiotnikowe a. rzeczownikowe przy rzeczowniku.
Przydąć — p. nied. Przydymać.
Przydążyć, dążąc przybyć do jakiego miejsca.
Przydech, tchnienie gardłowe, odcień gardłowy, zjawiający ś. przy wymawianiu pewnych dźwięków, zwłaszcza samogłosek; znak przydechu, nacisk.
Przydeptywać, dok. Przydeptać; i nadeptawszy nogą, przyciskać, przygniatać; depcząc, przypłaszczać a. rozgniatać: p. trzewik, pantofel.
Przydławiać, dok. Przydławić; przyduszać, przygniatać.
Przydługi, trochę zadługi.
Przydługogłowy, Przydłuższogłowy, mający czaszkę nieco wydłużoną.
Przydługość, podługowatość; p. głowy = umiarkowane wydłużenie czaszki.
Przydłużać, dok. Przydłużyć;
