Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/43

Ta strona została przepisana.

Pasierb, syn żony z pierwszego męża a. męża z pierwszej żony; cienka odrośl drzewa, która wyrosła z pnia; wpuszczona w słup podpora parkanu.

Pasierbica, córka żony z pierwszego męża a. męża z pierwszej żony.

Pasik, zdr. od Pas.

Pasikonik, owad prostoskrzydły skaczący (fig.).

Pasisty, zasobny w paszę, mający obfitość paszy; mający po sobie pasy, pręgowany, moręgowaty.

Pasja, łć., namiętność, silny pociąg, skłonność do czego; gniew, wściekłość, szalona złość; ostatnia p. mię ogarnęła = szalony gniew, straciłem cierpliwość; historja męki Jezusa Chrystusa, odczytywana w kościołach podczas nabożeństw poobiednich według czterech Ewangielistów od Popielca do Wielkanocy.

Pasjans, fr., jednoosobowa zabawa w karty, polegająca na układaniu kart podług pewnych zasad i wyprowadzająca stąd wnioski.

Pasjonat, łć., człowiek gwałtowny, zapalczywy, popędliwy, łatwo wybuchający gniewem, złośnik.

Pasjonować się, fr., zapalać ś. do czego, pragnąć czego namiętnie, lubić co namiętnie.

Pasjonowany, fr., mający do czegoś szczególne upodobanie.

Paskinada, fr.p. Paskwinada.

Paskowany, Paskowały, pomalowany w pasy, wyrabiany w paski, mający po sobie paski.

Paskuda, brud, śmiecie, kał, nieczystość, plugastwo; szaruga, słota; przen., sprośność, szkaradzieństwo, bezeceństwo, rozpusta; brzydal, bezecnik.

Paskudnica, forma ż. od Paskudnik.

Paskudnie, przysł. od Paskudny; brzydko, wstrętnie, niegodziwie, szkaradnie, haniebnie.

Paskudnik, człowiek paskudny, obrzydliwy, wstrętny, niechluj, plugawiec, brzydal; przen., bezwstydnik, bezecnik, rozpustnik; rodzaj choroby u koni i bydła rogatego.

Paskudny, nieczysty, sprośny, plugawy, brudny; wstrętny, obrzydliwy, obmierzły, szkaradny, ohydny, bezecny; nieczysty, niebezpieczny, groźny.

Paskudziarz, lichy rzemieślnik, partacz, tandeciarz, fuszer.

Paskudzić, brukać, walać, śmiecić, plugawić, plamić; partaczyć, robić licho, byle jak, fuszerować, psuć; wypróżniać ś.; p. ś., brukać ś., mazać ś, walać ś., plamić ś., hańbić ś.; o ranach: gnoić ś., jątrzyć ś.; trudzić ś. czymś błahym, niegodnym trudu.

Paskudztwo, rzecz wstrętna, szkaradna, obrzydliwa; plugastwo, nieczystość, obrzydliwość; szkaradzieństwo; postępowanie haniebne.

Paskwinada, fr., paszkwil dowcipny, satyra.

Pasmanterja, fr., wyroby szmuklerskie, ozdoby do mebli lub ubrania, plecione z różnego rodzaju nici, z taśmy, sznura, paciorków, jako mniej więcej ażurowe wstęgi wązkie lub szerokie, rozety, guziki, kwasty i t. p. (fig.).

Pasmo, zbiór długich nici, włókien a. rzeczy do włókien podobnych, wzdłuż ze sobą połączonych czyli obok siebie leżących; p. nici, jedwabiu, włosów; rząd, szereg, ciąg: p. myśli, dni; p. gór = łańcuch gór.

Pasorzyt, Parazyt, gr., roślina a. zwierzę żyjące na innym organizmie i żywiące ś. jego sokami;