Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/439

rać ś. dokąd, dążyć, prężyć ś., rozpędzać ś. do skoku; robić co na próbę, doświadczać, próbować czego dla przekonania ś., czy tak jest wistocie; nie wierzy, aż p-y = aż ś. na sobie samym nie przekona; nie p-ając = przepraszając za porównanie, za niestosowne wyrażenie ś., z przeproszeniem.

 Przymierzchnąć, ściemnieć.

 Przymierze, umowa, zgoda między państwami co do wspólnej obrony a. napaści, sojusz, aljans, koalicja, liga; traktat, akt ugody, umowy między państwami, tymczasowy pokój, rozejm, zawieszenie broni; przen., p. małżeńskie = związek małżeński; testament, zakon: księgi starego i nowego p-a = Biblja; Arka p-a = święta skrzynia u starożytnych Hebrejów, w której złożone były tablice przykazań Boskich.

 Przymierzeniec, należący do przymierza, sojusznik.

 Przymierzić (Przymier-zić), komu co trochę obmierzić, uczynić nieco wstrętnym.

 Przymierzyć — p. nied. Przymierzać; łączyć, wiązać przymierzem; p. ś., sprzymierzać ś., zawierać przymierze z kim.

 Przymiesić, więcej czego umiesić, ugnieść.

 Przymieszać, domieszać, dodać, dolać, przydać, przysypać mieszając; p. ś., zmieszać ś. z czym, dołączyć ś. do czego, jako dodatek; przen., p. ś. do czego, wmieszać ś., zamącić, zakłócić co, przyplątać ś. do czego.

 Przymieszanie, przymieszka.

 Przymieszka, to, co przymieszano do czegoś, przydatek domieszany; ciało obce, przymieszane do innego, ale nie połączone z nim chemicznie.

 Przymieszywać — p. dok. Przymieszać.

 Przymieść — p. nied. Przymiatać.

 Przymiękki, trochę za miękki; zbyt łagodny.

 Przymilać, dok. Przymilić; robić miłym, przyjemnym, wdzięczyć, umilać, upiększać, aby ś. komuś podobało; p. ś., starać ś. komu podobać, przypochlebiać mu ś., zalecać ś., mizdrzyć ś., umizgać ś.

 Przymilatka, roślina z rodziny trędownikowatych.

 Przymilenie, uczynienie milszym, upiększenie, ozdobienie; przymilanie ś., pieszczota, kares, umizganie ś., mizdrzenie ś.

 Przymilić — p. nied. Przymilać.

 Przymilknąć, umilknąć, zamilknąć, przestać odzywać ś. na czas jakiś, ucichnąć, przycichnąć.

 Przymilnia, roślina z rodziny psiankowatych.

 Przymilny, umiejący podobać ś., przypochlebny, wdzięczny.

 Przymiot, cecha niestała przedmiotu, cecha przypadkowa, właściwość, własność, przypadłość: dobry p. = zaleta, dobra, dodatnia strona; zły p. = wada, przywara, zła, ujemna strona; istotna, stała, przyrodzona cecha osoby a. przedmiotu; wada, nałóg, przywara, zła namiętność, słabość; syfilis, kiła, franca, francuska choroba.

 Przymiotnik, część mowy odmienna, wyrażająca cechę, przymiot osoby a. przedmiotu.

 Przymiotno, roślina z rodziny złożonych, przymiotnik, przymiotowe ziele.

 Przymiotny, odnoszący ś. do przymiotu, wyrażający przymiot, cechę, właściwość, zaletę; wyrażający ś. przymiotnikiem, mający formę a. znaczenie przymiotnika.

 Przymiotowość, to, co stanowi przymiot, własność osoby a. rzeczy.

 Przymiotowy, obejmujący w sobie przymiot, należący do przymiotu, jakościowy.