Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/443

ubranie, ubierać ś., ogarniać ś., przyoblekać ś., okrywać ś.

 Przyodziewek, Przyodzienie, odzienie, odzież, ubranie, szaty, suknie, garderoba; nakrycie, przykrycie, pokrycie.

 Przyogarnąć kogo, zaopatrzyć i go w ubranie, sprawić mu odzież; p. ś., zaopatrzyć ś. w ubranie, sprawić sobie odzienie, ogarnąć ś., oporządzić ś.

 Przyokapowy, umieszczony przy okapie dachowym.

 Przyokopowy, umieszczony w blizkości okopów.

 Przyorać — p. nied. Przyorywać.

 Przyorywać, dok. Przyorać; trochę jeszcze orać; orząc przykrywać, przysypywać ziemią; oraniem przyłączać, przyczyniać oraniem.

 Przyostry, nieco ostry; nadto surowy.

 Przyoszczędzać, trochę zaoszczędzać, ciułać.

 Przyozdabiać (się), dok. Przyozdobić (się); upiększać (ś.) ozdobami, przybierać (ś.), ukraszać (ś.), ozdabiać (ś.).

 Przyozdobić — p. Przyozdabiać.

 Przypadać, dok. Przypaść; padać, upadać przy czym, do czego, rzucać ś. do czego, upadszy, przylegać do czego; przytulać ś., przyciskać ś. do czego, przysiadać, przyczajać ś.; przybiegać, przylatywać, podbiegać, zbliżać ś. pędem, podchodzić; ukrywać ś. gdzie, zasiadać w ukryciu; zdarzać ś., wydarzać ś., wypadać, przytrafiać ś.; ziszczać ś., urzeczywistniać ś., zaczynać ś., wszczynać ś., mieć miejsce: na mnie p-a kolej = nadchodzi; Wielkanoc w tym roku p-a w dniu...; na dziś p-a termin płatności wekslu, panowanie tego króla p-a na wiek X-ty, p-a jarmark, odpust i t. d.; p. na kogo, co, dostawać ś. komu w udziale, przechodzić na kogo, wypadać na kogo; być w sam raz, pasować, dogadzać, odpowiednim ś. okazywać, stosować ś.; p. komu do serca, do gustu = podobać ś., trafiać do serca; jeszcze więcej spaść (o śniegu, o deszczu).

 Przypadek, to, co ś. nagle, niespodzianie zdarzyło; zdarzenie, wypadek, trafunek, zbieg okoliczności, zrządzenie losu, okoliczność, raz; los szczęścia, traf: spuścić ś. na p.; przygoda, awantura, wydarzenie: szczęśliwy, smutny, nieszczęśliwy p.; w lm. dzieje, przygody życia; w gram., jedna z form deklinacji imion, wyrażająca pewien stosunek między osobami a. przedmiotami: p. 1-y = mianownik, p. 2-i = dopełniacz, p. 3-i = eelownik, p. 4-y = biernik, p. 5-y = wołacz, p. 6-y = narzędnik, p. 7-y = miejscownik; odmieniać przez liczby i p-i = deklinować; w każdym p-u = w każdym razie, bądź co bądź: w p-u, gdyby = w razie, gdyby; w medyc., objaw, symptom choroby; p-em, przysł., przypadkowo, nieumyślnie, czasem, czasami, broń Boże!

 Przypadkować, deklinować, odmieniać przez przypadki.

 Przypadkowo, przysł., wypadkiem, przypadkiem, trafunkiem, nie spodziewając ś.

 Przypadkowość, trafunkowość, przygodność, wypadkowość, zdarzanie ś.

 Przypadkowy, wypadkowy, trafunkowy, przygodny, nieumyślny.

 Przypadłość, to, co jest rezultatem przypadku, trafu, trafunkowość; przygodność; część, przypadająca na kogo, cząstka, dział, udział; objaw chorobliwy, choroba, niedomaganie, zasłabnięcie, niedyspozycja — p. Przypadek.

 Przypadły, Przypadkowy, przypadający w udziale, w spadku, należny; wydarzony, zdarzający ś. wynikły z trafu; ten, który przy-