Paszczęka, obie szczęki zwierzęcia razem wzięte (fig.) — p. Paszcza, Wyżlin.
Paszka, zdr. od Pacha.
Paszkot, ptak wróblowaty zębodzioby z rodziny drozdów, kwiczoł, kos (fig.).
Paszkwil, wł. zjadliwe pisemko potwarcze, obelga, publicznie rozprzestrzeniana drukiem, pismem.
Paszkwil, wł., część zamku u drzwi; rodzaj zasuwy do zamykania okna, bagnetsztanga.
Paszkwilant, Paszkwilista, łć., Paszkwilarz, wł., autor paszkwilu.
Pasznisty, obfitujący w paszę (łąki p-e).
Paszport, Pasport, Pas, urzędowe świadectwo dla podróżujących, opatrzone rysopisem osoby, dla której zostało wydane, dozwalające na swobodny przejazd do innej miejscowości lub na pobyt w obcej miejscowości przez czas oznaczony.
Pasztecik, wł., ciasteczko z francuskiego ciasta, napełnione np. siekanem mięsem, móżdżkiem, rybą, kapustą i t. p.
Pasztet, wł., na masę zsiekane i przyprawione mięso lub ryba, zapieczone w powłoce z ciasta lub tłuszczu; iron., nieprzyjemność, wielka przykrość.
Pasztetnictwo, wł., umiejętność robienia pasztetów.
Pasztetnik, wł., specjalista, przyrządzający pasztety.
Paść, Pasać, karmić, tuczyć; nasycać; p. a. p., pilnować bydło na pastwisku; przen., opiekować ś. kim, mieć nadzór duchowy nad kim; p. ś. a. p. ś., (o bydle) karmić ś. na pastwisku; p. umysł, oczy, uszy = rozkoszować ś. pięknym widokiem, piękną melodją.
Paść — p. nied. Padać; upaść, zwalić ś., lec, opaść, spaść; przewrócić ś.; polec, zginąć; dotknąć, trafić.
Paść, pastka, pułapka, sidła; przepaść, otchłań.
Paśne (-ego), prawo pasienia bydła na jakimś pastwisku; opłata za pasienie.
Paśnik — p. Pastewnik.
Paśny, odnoszący ś. do paszy a. pasienia.
Pat, fr., w szachach takie położenie partji, w którym gracz nie może zrobić żadnego posunięcia, gdy na niego przypada kolej grania.
Patarafka, fr., ozdobna podkładka pod lichtarz a. pod lampę, używana dla ochrony stołu (fig.).
Patat, Batat, roślina zwrotnikowa z rodziny powojowatych, uprawiana w krajach gorących dla kłączy bulwiastych, zastępujących kartofle (fig.).
Patataj!, wykrz., naśladujący tętent kopyt końskich.
Patatajka, na p-ę a. na patataj = pośpiesznie, byle jak, niedbale, aby zbyć.
Patelnia, płaskie, okrągłe naczynie kuchenne do smażenia (fig.).
Patematologja, gr., traktat o namiętnościach.
Patena, Patyna, łć., talerzyk złoty lub wyzłacany, na którym spoczywa Hostja św. podczas Mszy św. (fig.); gdzie kuchcie do p-y! = nie bierz ś. do nie swoich rzeczy, których, nie jesteś godzien.
Patencista, łć., uczeń, który dopiero co ukończył szkołę i o-
