Pstro, różnokolorowo, różnobarwnie; p. ma w głowie, p. w głowie = niemądry, brak mu zdrowej go rozsądku; mniej więcej, około; lekko rachując, co najmniej.
Pstrobarwny, pstrokaty, różnobarwny.
Pstrocentkowany, mający na sobie pstre centki.
Pstrocina, Pstrocizna, namieszanie barw różnorodnych i jaskrawych na czym; jaskrawość w barwach, ozdobach, ubraniu i t. p.; przen., p. w głowie = kiepski rozum, głupota, lekkomyślność.
Pstroczka, owad dwuskrzydły, much o waty.
Pstrokacić, czynić pstrokatym, pstrzyć, malować na pstro.
Pstrokacz, młody sokół.
Pstrokato, przysł., pstro, różnobarwnie.
Pstrokaty, różnobarwny, pstry, pstrej maści, srokaty.
Pstrolistny, mający pstre liście.
Pstrolotek, roślina z rodziny motylkowatych.
Pstroskrzydły, mający pstre skrzydła.
Pstrosz, koń pstrokatej maści, srokacz.
Pstrozłocisty, złotem nakrapiany.
Pstry, mający po sobie różnobarwne plamy nie zharmonizowane, różnobarwny, srokaty; przeładowany ozdobami, zwłaszcza o barwach jaskrawych; łaska pańska na p-ym koniu jeździ = jest niestała; w myśl., p-e pole = na którym śnieg stopniał częściowo.
Pstrygnać, strzepnąć palcami.
Pstryk! — p. Pstręk!
Pstrykać, dok. Pstryknąć; strzykać, rozbryzgiwać płyn, sikać.
Pstrzyca, gatunek owada dwuskrzydłego, krótkorogiego.
Pstrzyć, barwić w różne plamy, centki, pasy, pstrym robić; robić na czym drobne plamki odmiennego koloru; muchy, pająki p-ą meble, firanki, bieliznę = walają, paskudzą; p. mowę łaciną = używać wyrazów łacińskich w mowie polskiej; p. ś., stroić ś. z przesadą, jaskrawię; pstro odbijać, mienić ś., pstrzeć; palić ś. drobnym ognikiem, migotać, pełgać.
Psubrat, łotr, niegodziwiec, nicpoń, gałgan.
Psuć, niszczyć co, czynić niezdatnym do użytku, uszkadzać; tracić, marnować, niweczyć, trwonić, tracić napróżno; p. komu plany, szyki = niweczyć, krzyżować; p. komu spokój, szczęście = niszczyć; p. komu krew = gniewać go; p. sobie krew = irytować ś. napróżno; p. komu humor = martwić go, irytować, drażnić; p. sobie żołądek = dostawać niestrawności; p. komu w głowie = przewracać mu w głowie; p. sobie głowę nad czym = trapić ś., wysilać umysł; p. komu serce = trwożyć go; p. czas = marnować; p. komu handel = przeszkadzać w robieniu dobrych interesów, np. przez obniżkę cen; przen., niszczyć, burzyć, rujnować, unieważniać, znosić; przen., tępić, wyniszczać, wygubiać, wytracać, wytępiać; przen., demoralizować, bałamucić; rozbestwiać, gorszyć, narowić; p. ś., ulegać zepsuciu, gorszym ś. stawać, stawać ś. nieużytecznym; uszkadzać ś., marnieć; rozkładać ś., fermentować, gnić; przen., demoralizować ś., deprawować ś., gorszyć ś.; rodzić przedwcześnie, ronić płód (o kobiecie, o samicy).
Psuj, Psuja, psotnik, szkodnik.
Psychagogika, gr., środki cucące przy zemdleniu lub przy śmierci pozornej.
Psyche, gr., dusza, duch; w mitologii greckiej uosobienie duszy: ludzkiej, jako oblubienicy Erosa, i wyobrażanej w postaci pięknego I dziewczęcia ze skrzydłami moty-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/469
Ta strona została przepisana.
