Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/479

Ta strona została przepisana.

Pustota, pusta myśl, postępek pusty, swawola, pusty żart, zbytki; trzpiotowatość, lekkomyślność.

Pustotka, Pustotnica, kobieta lekkomyślna, swawolnica, figlarka; trzpiotka, wietrznica.

Pustować, bawić ś. swawolnie, figlować, dokazywać, pustką stać, być pustym, niezamieszkanym.

Pustułka, ptak z rzędu sokołowatych, z rodziny sokołów (fig.).

Pusty, nie zajęty niczym, niczym nie wypełniony, próżny, czczy; przen., bezpożyteczny, bezcelowy, jałowy, próżny, daremny; marny, pełny próżności, żądny chwały, zarozumiały; lekkomyślny, swawolny; trzpiotowaty, płochy, wietrzny; bezludny, opuszczony, niezamieszkany; nie mający pana, pozbawiony właściciela; śmiech p. = wesoły, lekceważący; z p-ej stodoły wróbel (a. i sowa) nie wyleci = głupia głowa nic mądrego nie wymyśli; z p-ego i Salomon nie naleje = gdy brak czego, niema na to żadnej rady.

Pustynia, bezludna piaszczysta równina a. skalista, pokryta piaskiem i pozbawiona roślinności; mieszkanie pustelnika, pustelnia.

Pustynieć, zmieniać ś. w pustynię.

Pustyniowy, Pustynny, odnoszący ś. do pustyni; podobny do pustyni.

Pustynnik, ptak z rzędu gołębiowatych, z rodziny stepówek (fig.).

Puszasty, Puszysty, podobny do puchu, zrobiony jakby z puchu, pulchny, miękki a. nastroszony.

Puszcza, wielki las odwieczny; miejsce opustoszałe, samotnia, pustka.

Puszczać, dok. Puścić; pozwalać ujść, pozwalać pójść, odejść, wymknąć ś., nie zatrzymywać, uwalniać; wpuszczać, przepuszczać, dopuszczać, pozwalać; p. z siebie = popuszczać, wydawać: p. urynę, p. jad; p. zęby = ząbkować; p. krew = nacinać żyłę, aby zeszła pewna ilość krwi; łzy ś. puściły = popłynęły, zaczęto płakać; drzewa p-ją = dostają liści i pączków; p. pączki = wypuszczać; zboże p-a = kiełkuje; p. co mimo siebie = pomijać, nie zwracać uwagi, nie dbać o co, lekceważyć co, nie robić sobie nic z czego, patrzeć na co przez palce: p. co w niepamięć, p. w trąbę, p. kantem, p. co mimo oczu, mimo uszu, p. płazem = przebaczać, pozostawiać bezkarnym; rozłazić ś., dawać przejście przez siebie; rozwodzić ś., rozluźniać ś., rozłazić ś., pękać: obręcz p-a, drzwi p-ają; lżejszym stawać ś., mniej dokuczliwym, folgować, słabnąć: mróz p-a; śnieg, lód p-a = taje; ziemia puściła = rozmarzła; rzeka p-a = lód na niej pęka; ustępować komu swoje prawa do czego; oddawać, ustępować: p. majątek w dzierżawę, dom na licytację, zegarek w loterję; p. córce w posagu folwark = dawać; powierzać, polecać komu co; p. samca do samicy = pozwalać mu zaspokoić popęd płciowy; p. sprawę zaocznie = nie stawiać ś. w sądzie, pozwalać, żeby sprawa jakaś została osądzona bez bronienia ś.; p. bańki z mydła = wydymać je; nie wolno pary z ust puścić = nie wolno nic powiedzieć, i ani słówkiem ś. zdradzić; suknia p-ona = luźna w pasie; kolor p-a = traci na intensywności, blaknie; ściana, farba p-a = wala przy dotknięciu; brud, plama p-a = daje ś. wyprać, wywabić; p. włosy = rozpuszczać; wyrzucać, ciskać, miotać, wysyłać, kazać iść, wy-