Puślisko — p. Pusło.
Putacz, marnotrawca, hulaka, rozrzutnik.
Putać, dok. Putnąć, prowadzić życie wesołe, hulaszcze, puszczać ś., trwonić pieniądze.
Putersznyt — p. Butersznyt.
Putnia, naczynie do noszenia wody na plecach, przy pomocy szelek; ceber, wiadro.
Putrefakcja, łć., gnicie, but wionie.
Puzderko, zdr. od Puzdro.
Puzdro, łć., pudełko z przegródkami a. z wklęsłościami zastosowanemi do przedmiotów tam przechowywanych; futerał, olstro.
Puzon, nm., instrument muzyczny metalowy dęty, rodzaj trąby, składającej ś. z dwu części, które rozsuwając lub zsuwawając, można z nich wydobywać tony różnej wysokości (fig.).
Puzonista, nm., grający na puzonie.
Puzyrnik, roślina z rodziny szakłakowatych, prusznik.
Puzzolana, wł., ziemia gliniasto-żelazista w okolicach wulkanicznych we Włoszech, zarobiona z wapnem, daje wyborny cement.
Pużyn, roślina z rodziny krzyżownicowatych.
Puzyna, sam wierzchołek kłosa, ość u kłosa.
Pycha, przeciwieństwo pokory, pysznienie ś., duma, buta, nadętość; próżność, zarozumiałość.
Pyemia — p. Pjemja.
Pyf!, wykrz., którym rozkazuje ś. wyżłowi, aby co przyniósł, przyaportował; szczucie psa, aby ugryzł kogo.
Pyk!, wykrz., oznaczający pyknięcie.
Pykać, dok. Pyknąć, palić, kurzyć (fajkę, cygaro, papierosa); wydawać wargami odgłos pyknięcia.
Pyleniec, roślina z rodziny krzyżowych.
Pyli! Pyli!, wykrz., służący do przywoływania kur, kurcząt.
Pylica, choroba płucna, pochodząca z wdychania pyłu.
Pylić, pyłu napuszczać, pyłem napełniać, zakurzać; zapylać; p. ś., pyłem ś. pokrywać, brudzić ś. kurzem, kurzyć ś.; uczn., mylić ś., nie umieć lekcji.
Pylinka, pyłek, atom.
Pylnik, woreczek, uczepiony u szczytu pręcika kwiatowego, zawierający pyłek kwiatowy (fig.).
Pylony, gr., potężne, czworoboczne, tępościęte wieże, ozdabiające główne wejście świątyń egipskich.
Pył, proch, unoszący ś. w powietrzu, pochodzący z roztartych minerałów, piasek drobny, kurz.
Pyłek kwiatowy, komórki zarodcze, umieszczone w pylnikach kwiatowych, gdy upadają na znamię słupka, zapładniają roślinę.
Pyłgać, suwać ś. po powierzchni, pełzać.
Pyłki, popędliwy, krewki.
Pyłkowaty, zawierający pyłek, podobny do pyłku.
Pypeć, choroba, objawiająca ś. na języku u drobiu domowego, skutkiem czego drób jeść nie może; przen., mieć p-a na języku = nie być wymownym, nie móc ś. wygadać, plątać ś. w mowie; trzeba mu co dać, bo dostał by p-a = trzeba dać mu jeść, bo mu język ucieknie; zdarto mu p-a = upokorzono go, uśmierzono, przytarto mu rogów.
Pypka, brodawka sutkowa; fajeczka, pipka.
Pypłać, miąć, walać.
Pyraki, Pyrzaki, płatki kopciu; resztki słomy, spalonej przy ogrzewaniu pieca chlebowego.
Pyrć — p. Perć.
