Rączyca, owad dwuskrzydły krótkorogi.
Rączyna, Rączynka, mała, drobna, miła, biedna, poczciwa, godna pożałowania rączka.
Rądel — p. Rondel.
Rb., skr., roku bieżącego; Rb., skr., rubli.
Rdest, roślina z rodziny rdestowatych (fig.).
Rdza, chropawa powłoka, tworząca ś. na niektórych metalach pod wpływem wilgoci i powietrza, złożona z tlenków, wodanów i węglanów danego metalu; rząd roślin z klasy grzybów właściwych podklasy podstawczaków: r. zbożowa (fig.).
Rdzawić, pokrywać rdzą.
Rdzawnik, roślina z rodzaju grzybów.
Rdzawy, rdzą pokryty, zawierający rdzę, zardzewiały, koloru rdzy, rudawy, ryży.
Rdzeniak, rodzaj raka (nowotworu) miękkiego.
Rdzeniowaty, Rdzeniasty, obfitujący w rdzeń; podobny do rdzenia.
Rdzeniowy, odnoszący ś. do rdzenia pacierzowego; podobny do rdzenia.
Rdzenisty — p. Rdzeniasty.
Rdzenny, mający w sobie rdzeń: r-e drzewo = zdrowe, jędrne, twarde, nie spróchniałe; właściwy, istotny, prawdziwy, istny: ludność r-a = tubylcza, miejscowa; r. Polak = prawdziwy, szczery, typowy.
Rdzeń, miękisz roślinny, rodzaj tkanki komórkowatej, wypełniającej środek pnia drzewnego; r. pacierzowy — p. Mlecz pacierzowy; r. wrzodu, odcisku = najtwardsza środkowa jego część, korzeń, jądro; przen., rzecz główna, podstawowa, treść, istota rzeczy, kwintesencja, grunt.
Rdzewiasty — p. Rdzawy.
Rdzewieć, rdzą ś. pokrywać, rdzą zachodzić, śniedzieć; stara miłość nie r-je = nie starzeje ś., nie zapomina ś., nie przeżywa ś., nie wygasa w sercach.
Rdzian, roślina z rodziny oliwowatych.
Rdzowate, rośliny = rodzina grzybów właściwych.
Rea, gr., ptak z rzędu reowatych, rodziny strusiów amerykańskich, struś amerykański, nandu (fig.).
Reagient, Reaktyw, łć., odczynnik; środek, za pomocą którego można rozpoznać, czy w mieszaninie, poddanej badaniu, znajduje się ciało, którego poszukujemy.
Reagować, łć., oddziaływać, działać odpornie, w przeciwnym kierunku otrzymywać wrażenie; w chem., wywoływać zmiany chemiczne, działać chemicznie.
Reakcja, łć., oddziaływanie, działanie odporne, zwrot; w polityce: dążenie do przywrócenia poprzedniego stanu rzeczy, przeciwdziałanie postępowi w życiu społecznym, wstecznictwo; w chem.: proces, dający w rezultacie, wskutek wzajemnego oddziaływania na siebie ciał, nowy związek chemiczny; charakterystyczne działanie chemiczne związków, odczyn.
Reakcjonista, łć., człowiek dążności wstecznych.
Reakcyjny, łć., wsteczny, przeciwpostępowy; ruch r. = wywołany jakim pobudzeniem mechanicznym np. dotknięciem.
Reaktyw — p. Reagient.
Reaktywować, łć., dokonywać reakcji, działać odpornie.
Realgar, ar., minerał, składają-
