Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/499

 Recedować, łć., coś komu napowrót odstępować.

 Recenzent, łć., sprawozdawca, oceniający utwory literackie lub artystyczne, krytyk.

 Recenzja, łć., krótka krytyczna ocena utworu naukowego, literackiego, scenicznego, wykonania dzieła muzycznego i t. p., drukowana w czasopiśmie.

 Recenzyjka, łć., krótka ocena, mała recenzja.

 Recenzyjny, łć., odnoszący ś. do recenzji, stanowiący własność recenzenta; r. egzemplarz = nowość literacka (książka, broszura), którą wydawca posyła bezpłatnie redakcji czasopisma dla zrobienia o niej wzmianki w czasopiśmie, lub dla wydrukowania recenzji.

 Recepcja, łć., przyjęcie, przyjmowanie gości, interesantów.

 Recepcyjny, łć., przeznaczony do recepcji: salon r., dzień r., godziny r-e.

 Recepis, łć., pokwitowanie z odbioru.

 Recepta, łć., krótki przepis do przygotowania jakiej mieszaniny, w technicznym lub innym celu; piśmienne wskazówki lekarza, według których aptekarz przygotowuje lekarstwo.

 Receptor, łć., w biol. chwytniki, ogniwa boczne, idące z zarodzi; w chem., przyrząd destylacyjny, odbieralnik; w telefonach: słuchawka; w telegrafach: przyrząd do odbierania depesz.

 Receptura, łć., sztuka pisania i przyrządzania lekarstw.

 Reces, łć., ustęp w mowie, piśmie: odłożenie, odwłoka; w prawie: cofnięcie się, odstąpienie od procesu a. sporu, zrzeczenie ś. praw, pretensji, ułożenie ś. zgodne.

 Recesować, łć., odstępować, zrzekać ś.; czynić reces.

 Rechot, Rechotanie, głos żab; głośny śmiech chrapliwy.

 Rechotać, o żabach: wydawać głos, o ludziach: śmiać ś. głośno, pusto, bezmyślnie.

 Rechotka, żaba zielona.

 Rechtać, o dziku: wydawać głos właściwy temu zwierzęciu — p. Rechotać.

 Recital (risajtal), ang., koncert jednego tylko artysty na jednym instrumencie, np. r. fortepianowy.

 Recuch, Recuszka, ciasto drożdżowe, smażone na szmalcu.

 Recydywa, łć., powtórzenie ś. tej samej choroby, która tylko co ustąpiła pozornie lub rzeczywiście; powtórne zapadnięcie na tę samą chorobę podczas rekonwalescencji.

 Recydywista, łć., przestępca, powtórnie popełniający występek, za który poniósł karę.

 Recydywować, łć., dopuścić ś. czego powtórnie; wpadać w recydywę.

 Recypjent, łć., odbieracz, przyjmujący; w robotach chemicznych: naczynie do zbierania wytwarzających ś. gazów, pary i t. d., zbiornik, odbieralnik; dzwon szklany w machinie pneumatycznej, pod którym umieszcza ś. przedmioty, mające być wystawione na działanie próżni.

 Recypować, łć., przyjmować, odbierać.

 Recytando, Recytatiwe, wł., w operze ustęp napół deklamacyjny, napół muzyczny, właściwie śpiewne opowiadanie z towarzyszeniem muzyki.

 Recytować, łć., wygłaszać, wypowiadać z pamięci.

 Redagować, łć., wyrażać myśli piśmiennie, układać artykuł, pismo. utwór; kierować jakim wydawnictwem, pismem perjodycznym.

 Redakcja, łć., skład osób, należących do naczelnego kierunku i układu jakiego pisma, dzieła, wyda-