wnictwa zbiorowego i t. p.; układ pisma, dzieła, pojedynczego ustępu; lokal, w którym układa ś. czasopismo a. dzieło zbiorowe.
Redakcyjny, łć., dotyczący redakcji.
Redaktor, łć., kierownik czasopisma lub dzieła zbiorowego.
Redaktorka, łć., forma żeńska od Redaktor.
Redaktorski, łć., dotyczący redaktora.
Redempcja, łć., odkupienie np. z niewoli, z zastawu; odkupienie ludzkości od grzechu pierworodnego przez śmierć Chrystusa na krzyżu.
Redempcyjny, łć., dotyczący posłannictwa redemptorystów.
Redemptor, Redemptorysta, łć., zakonnik, wykupujący jeńców od pogan.
Redemptoryści, łć., zakon, założony przez św. Alfonsa Liguori, mający na celu podnoszenie przez misje ludzi upadłych moralnie i umoralnienie ludu; u nas zwani Benonitami.
Reden, najgrubszy pokład węgla kamiennego w Dąbrowie Górniczej.
Redintegracja, łć., przywrócenie na nowo, odtworzenie całości z całości, ze szczętów.
Redlówka, gatunek wódki.
Redonacja, łć., ponowne oddanie.
Redowa, czes., czeski taniec podobny do polki mazurki.
Redresować, fr., poprawiać, sprostowywać; stawiać na nogi, wyprostowywać; karcić, gromić, łajać.
Redublować, fr., podwajać.
Redukcja, łć., sprowadzenie do stanu pierwotnego, podstawowego; zmniejszenie, ograniczenie, zniżenie; zamiana miar, wag, monet, ilości jednych na drugie: zamiana figury gieometrycznej na mniejszą, zmniejszenie proporcjonalne; w chemji i metalurgii: całkowite lub częściowe wydzielanie pierwiastków ze związków, zwłaszcza tlenu z tlenków metali; w chirurgji: nastawianie złamanych kości.
Redukcyjny, łć., odnoszący ś. do redukcji.
Redukować, łć., ograniczać, upraszczać, zmniejszać; w chemji: uwalniać od związku z innemi ciałami; odtleniać.
Redukt, łć., w sporze granicznym prawdziwa lin ja graniczna.
Reduktor, łć., wentyl, miarkujący ciśnienie pary.
Reduplikacja, łć., zdwojenie, powtórzenie.
Reduta, fr., okop obronny cztero- albo wieloboczny, zamknięty ze wszystkich stron (fig.); maskarada, bal maskowy, bal kostjumowy; masz, babo, r-ę! = a to mi ś. udało!, tam do licha!, dobryś!, a to los!
Redutowy, fr., odnoszący ś. do reduty.
Redyfy, tur., turecka obrona krajowa, powoływana do czynnej służby w czasie wojny dla wzmocnienia wojska linjowego.
Redyngot (redęgot), fr., długi surdut czarny, zapinany na dwa rzędy guzików.
Redyskonto, łć., odstępowanie drogą dyskonta weksli, przyjętych do zdyskontowania.
Reel, fr., uczciwy, pewny, sumienny; rzeczywisty.
Reelekcja, łć., obiór powtórny.
Reeskontować, fr., odprzedać weksel zdyskontowany, dyskontując go nanowo.
Refa, nm., opaska żelazna, obręcz, obrączka, pierścień; kółko żelazne płaskie, którym ś. ściąga kleszcze.
