Pawilon, fr., środkowa część lub boczne skrzydło domu; lekki mały budynek z okrągłym a. śpiczastym dachem, zwłaszcza w parku lub ogrodzie; na placach wystaw ozdobny budynek, obejmujący jaki dział wystawianych przedmiotów; chorągiew o barwach narodowych, flaga okrętowa.
Pawiment, fr., różnobarwne taflowanie podłogi, posadzka mozaikowa; pomost, estrada.
Pawiooki, mieniący ś. kolorami, jak ogon pawia.
Pawistość, pstrokacizna, jaskrawość barw.
Pawjan, wązkonosa małpa nieczłekokształtna z rodziny pawjanów (fig.).
Pawlacz, drugi niższy pułap w kuchni a. w warsztacie, przeznaczony na sypialnię dla służby, dla terminatorów a. na suszenie desek u stolarzy.
Pawłoka, bardzo cienka tkanina szkarłatna jedwabna a. bawełniana.
Paz — p. Nut.
Pazdur — p. Pazur; pewien ornament podhalański; przen., chciwiec, żarłok.
Pazerny, chciwy, żarłoczny.
Pazik, zdr. od Paź; motyl z podrzędu fertaków, rodziny sfinksów (f.); pasek do podnoszenia długich sukien damskich.
Paziować, być u kogo paziem; służyć komu za pazia.
Paznogieć, Paznokieć, tkanka zrogowaciała, do blaszki podobna, pokrywająca końce palców nóg i rąk ludzkich i zwierzęcych (fig.); na p. = grubości paznogcia; ani na p. = nic a nic.
Paznokietek, zdr. od Paznokieć.
Pazucha, miejsce pod ubraniem na piersiach, zanadrze.
Pazur, pokrycie rogowe, zakończone spiczasto, tępo lub ostro na końcu palca łapy zwierząt a. ptaków (fig.); przen. p-y = ręce człowieka chciwego: dostać ś. w czyje p-y, być w czyich p-ach, wydrzeć co komu z p-ów; przen., brać ś. na p-y = wysilać ś. dla uskutecznienia czego.
Pazurek, zdr. od Pazur; część ostatniego stawu przedniej nogi u pszczoły; kurze p-ki, roślina pierwiosnek.
Pazurzysty, uzbrojony w pazury.
Paź, fr., młody chłopiec rodu szlacheckiego na usługach książąt (fig.); w średnich wiekach giermek rycerza; p. królowej = motyl dzienny z rodziny motylowców (fig.).
Paździerz, Paździor, częściej w lm., skórka na lnie lub konopiach, która pokrywa włókno, a w międleniu odlatuje; części połamane rdzenia lnu a. konopi; kostra, kostrzyca.
Paździerzyć, robić sypkim nakształt paździerzy.
Paździor — p. Paździerz.
Pażerny, żarłoczny, chciwy.
Pąch, węch, powonienie (u psów); woń zwierza, którą pies myśliwski czuje.
Pąchać, Pąszyć, wąchać, wietrzyć, węchem dochodzić; p. ś., obwąchiwać ś. nawzajem.
Pączek, zarodek liścia a. kwiatu na roślinie (fig.); kwiat nierozwinięty; piękna jak p. róży = młoda i piękna; rodzaj pulchnych
