Remitenda, łć., w księgarstwie: książki wzięte w komis i odsyłane wydawcom napowrót, jako nie sprzedane.
Remitent, łć., nabywca wekslu, posiadacz wekslu, osoba, której, lub na zlecenie której ma być zapłacona suma, na wekslu oznaczona, w czasie również na wekslu wskazanym.
Remitować, łć., zwracać, odsyłać napowrót; posyłać weksel; opuszczać coś ze swego żądania (przy wekslach).
Remiz, ptak śpiewający, z rodziny sikor, budujący misterne gniazda, jakby szyte (fig.).
Remiza, fr., wozownia; parowoznia; powóz 4-osobowy do najęcia; zakład wynajmu karet i powozów.
Remolada, fr., rodzaj sosu z jaj, musztardy, octu, oliwy i korzeni, sos tatarski.
Remonita, łć., w procesie: wzajemna odpowiedź strony przeciwnej na uwagi strony drugiej.
Remonstracja, łć., przeciwstawienie, przekładanie, perswazja.
Remonstranci, łć., sekta religijna Kościoła ewangiel.-reformowanego, swobodniej wykładająca naukę o przeznaczeniu, założona w XVII wieku, arminjanie.
Remonstrować, łć., czynić zarzuty; czyim twierdzeniom przeciwstawiać swoje odmienne twierdzenia, zbijać czyje wywody swojemi wywodami; przekładać, napominać.
Remont, fr., zakupienie koni dla wojska w miejsce ubyłych; naprawa i utrzymanie drogi, budynku i t. p.; r-a, lm., konie zakupione dla wojska, nie wyćwiczone jeszcze w służbie wojskowej.
Remontanty, fr., kwitnące powtórnie: róże, goździki, maliny, poziomki i t. d.
Remontjer, fr., wybierający i kupujący konie dla konnicy.
Remontoar, fr., zegarek nakręcany uszkiem (nie kluczykiem).
Remontować, fr., zakwitnąć powtórnie tego samego roku.
Remuneracja, łć., jednorazowe wynagrodzenie, zapłata; odszkodowanie.
Remunerować, łć., wynagradzać odszodowanie, bonifikować, płacić.
Ren, szwedz., zwierzę przeżuwające, pełnorogie, z rodziny jeleni, renifer (fig.).
Rendant, fr., zawiadujący kasą, prowadzący rachunki i wypłaty, poborca, zawiadujący w biurze materjałami piśmiennemi i formularzami.
Renegat, łć., zaprzaniec, odszczepieniec, odstępca od wiary, zwłaszcza chrześcijanin poturczony; odstępujący zasad politycznych stronnictwa, dla swoich widoków osobisty ch.
Renesans, fr., odrodzenie; wielki zwrot w dziejach sztuki i piśmiennictwa w XV i XVI w., cechujący ś. rozbudzonym upodobaniem ku starożytności greckiej i rzymskiej.
Renesansowy styl = dotyczący epoki renesansu, w architekturze styl odrodzenia, w szczegółach ornamentacyjnych wzorujący się na starożytnych wzorach, odznaczający ś. beczkowatemi sklepieniami i kopułami
