Retardacja, łć., opóźnienienie, zwlekanie, ociąganie ś.
Retenta, łć., niedobór, reszta długu, zaległość.
Retentor, łć., przetrzymujący cudzą należność, dłużnik.
Retiarius, łć., w starożytnym Rzymie gladjator walczący trójzębem przy pomocy sieci, którą starał ś. omotać przeciwnika, sieciarz (fig.).
Retina, łć., siatkówka, splot nerwów na dnie oka, wrażliwych na działanie światła.
Retirada, fr., ustęp, klozet.
Retman, nm., sternik, starszy flisak, prowadzący statek, locman, wataga.
Retmanić, nm., być retmanem, prowadzić statek.
Retmanka, nm., zajęcie retmana; mała łódka dla retmana.
Retmańczyk, Rotmańczyk, nm., pomocnik retmana, podmajstrzy flisacki.
Retor, łć., mówca, krasomówca.
Retorsja, łć., odwet prawny państwowy, gdy mocarstwo, ujmując ś. za swemi poddanemi, nękanemi przez inne mocarstwo, wydające dokuczliwe dla nich prawa i rozporządzenia, stosuje takież środki względem poddanych owego mocarstwa, żeby je skłonić do zmiany postępowania; r. celna a. cła retorsyjne = wysokie cła odwetowe, nakładane na produkty, sprowadzane z innego państwa, jako odwet za wysokie cła, nakładane przez owo państwo na produkty, wprowadzane do owego państwa, inaczej: retorsja celna = wojna celna.
Retorta, fr., naczynie ze szkła trudno topliwego lub metalowe, w kształcie bani z długą zagiętą szyją, używane do dystylowania płynów i reakcji chemicznych, związanych z dystylacją (fig.).
Retoryczny, łć., krasomówczy, stylowo pięknie ułożony, ozdobny, kwiecisty; zwrot r. = zwrot mowy, niezwykły sposób wyrażania ś., służący do ozdoby stylu.
Retoryka, łć., nauka pięknego wypowiadania myśli; teorja wymowy; piękna wymowa, krasomówstwo; dawniej: wyższa klasa w! szkole, obejmująca w programie swoim wykład krasomówstwa.
Retradować, łć., zwracać urzędownie rzeczy stradowane, wydawać zbiega w ręce władzy.
Retradycja, łć., oddanie napowrót, zwrócenie.
Retrakcja, łć., ściągnięcie się, skurczenie się.
Retraktacja, łć., cofnięcie, odwołanie.
Retraktować, łć., odwoływać, cofać.
Retretowy żołd, r-a pensja = emerytura, płacona uwolnionemu ze służby wojskowej, w uznaniu jego zasług a. lat pracy służbowej.
Retroakcja, łć., działanie wstecz.
Retrocedować, łć., zwracać; ustępować coś z powrotem poprzedniemu właścicielowi.
Retrocesja, łć., ustąpienie nabytej rzeczy. poprzedniemu właścicielowi, który skutkiem tego wchodzi napowrót w jej posiadanie.
Retrodatować, łć., wstecz datować, położyć datę wcześniejszą.
Retrofleksja, łć., pochylenie w tył, zgięcie ku tyłowi.
Retrogradacja, łć., pozornie wsteczny ruch planety, cofanie ś.
Retrospekcja, łć., rzut oka wstecz, w przeszłość.
Retrospektywny, łć., spoglądający za siebie, wstecz; odnoszący ś. do przeszłości, rozważający o-
