Rezultant, łć., w mechanice: suma kilku sił, skierowanych na jeden punkt.
Rezultat, łć., ostateczny wypadek, wynik; w r-cie = ostatecznie, koniec końców.
Rezuń, Rezun, ukr., ten, co rznie ludzi, morderca, w szczególności zbuntowany chłop ukraiński, hajdamaka.
Rezurekcja, łć., Zmartwychwstanie Pańskie; nabożeństwo, od którego rozpoczyna ś. uroczystość Zmartwychwstania.
Rezurekcjonista, łć., członek zakonu Zmartwychwstańców; r-ści, w Anglji ludzie, zajmujący ś. wydobywaniem trupów dla celów anatomicznych.
Rezurekcyjny, łć., odnoszący ś. do rezurekcji.
Rezurektor, łć., wskrzesiciel.
Rezydencja, łć., stolica, miejsce zamieszkania monarchy, panującego księcia, lub wyższego duchownego; wspaniała siedziba wielkopańska, dwór, pałac.
Rezydencjalny, Rezydencjonalny, łć., będący rezydencją, służący na rezydencję.
Rezydent, łć., polityczny pełnomocnik państwa przy obcym rządzie, niższej rangi, aniżeli poseł; tytuł gubernatora holenderskiego w Indjach Wschodnich; w dawnej Polsce senator, naznaczany przy królu dla udzielania swej rady w sprawach publicznych; krewny lub przyjaciel zamożniejszego człowieka, stale bawiący przy nim i na jego koszcie.
Rezydentka, łć., biedna daleka krewna, bawiąca stale w bogatszym domu.
Rezydentura, łć., urząd rezydenta, mieszkanie, pałac rezydenta.
Rezydować, łć., stale mieszkać, przebywać.
Rezygnacja, łć., pogodzenie ś. ze stanem rzeczy, którego nie można zmienić; stłumienie i porzucenie nadziei lub pragnienia, nie dającego ś. urzeczywistnić, poddanie ś. losowi; zrzeczenie ś. czego, ustąpienie.
Rezygnować, łć., wyrzec ś. czego, odstąpić od jakiego żądania lub dążenia; zgodzić ś. mimo woli.
Rezyko — p. Ryzyko.
Rezyljacja, łć., odstąpienie od układów, zerwanie umowy.
Rezystencja, łć., opór, odpór, odporność.
Rezystować, łć., wytrzymywać, stawiać odpór.
Reżenerator, fr. — p. Regienerator.
Reżyser, fr., w teatrze: artysta, od którego zależy wybór i obsada sztuki, rozdanie ról, ich wykonanie, oraz wystawienie jej na scenie, z zachowaniem stylowych właściwości, charakteru sztuki i intencji autora.
Reżyserja, fr., urząd reżysera; przygotowanie do wystawienia sztuki teatralnej.
Reżyserka, fr., pokój, kancelarja reżysera teatru; zajęcie reżysera.
Reżyserować, fr., przygotować sztukę do wystawienia na scenie.
Rębacz, człowiek, zajmujący ś. rąbaniem drzewa, drwal; człowiek odważny i porywczy, często pojedynkujący ś. na szable, junak, rębajło, zawadjaka.
Rębnia, wycinanie lasów, trzebież, wyrąb, poręba.
Ręczniczek, mały ręcznik.
Ręcznie, przysł., ręką, za pomocą ręki, bez użycia maszyny a. skomplikowanych przyrządów.
Ręcznik, wązkie, długie płótno do ocierania ciała, zwłaszcza rąk i twarzy po umyciu.
Ręczny, odnoszący ś. do ręki, należący do ręki; wykonany ręką, bez użycia maszyn a. skomplikowanych przyrządów: r. ry-
Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/520
Ta strona została przepisana.
