Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 2.djvu/526

 Roboracja, łć., wzmocnienie, urzędowe potwierdzenie umowy prywatnej.

 Roborować, łć., urzędownie przyznać, zatwierdzić.

 Robota, robienie czego a. koło czego, pracowanie, praca, zwłaszcza fizyczna, zatrudnienie, zrobienie, wykonanie czego; r. staranna, dokładna, niedbała = byle jaka, lekka, ciężka; zajęcie: chodzić do r-y = do zajęcia; być bez r-y, szukać r-y = zajęcia, zarobku; wziąć ś. do r-y = zacząć pracować; zaniechać r-y = przestać pracować; przyjąć r-ę = podjąć ś. czego; odmówić r-y = nie chcieć ś. jej podjąć; r. pali mu ś. w ręku = pracuje szybko; nie mieć nic do r-y = nie mieć żadnego zatrudnienia; siedzieć nad r-ą = pracować; czy nie masz nic lepszego do r-y? = czyż nie możesz znaleźć sobie pożyteczniejszego zajęcia?; rózga, kij będzie w r-cie = groźba obicia; daremna r. = próżny trud; r. ciesielska, mularska, stolarska, ślusarska, betonowa i t. p. = praca około wykonania określonej ilości wyrobów, wchodzących w zakres tych rzemiosł i umiejętności; w lm., r-y gospodarskie, r-y w polu = około uprawy roli; r-y ziemne = przy kopaniu czego, robieniu nasypów, plantowaniu i t. p.; wykonanie, wytworzenie, wyrobienie czego: r. bielizny, ubrania i t. p.; sposób odrobienia czego, kształt, jakim rzecz jaka jest zrobiona: r. szydełkowa, r. na drutach, r. koronkowa; biała r. = wyrób bielizny; r-y, lekcja robót ręcznych, szycie, haftowanie i t. d. na pensji żeńskiej; rzecz zrobiona, okaz roboty, owoc, płód pracy, dzieło, wyrób, wytwór: r-y złotnicze, r-y kobiece, r. szmuklerskie, tkackie i t. p.; to jego r!. = on jest sprawcą tego, to jego sztuczka!; fermentacja, ferment.

 Robotka, mała, drobna robota; sprawka, sztuczka, psikus.

 Robotne (-ego), opłata, wnoszona przez tego, kto chciał ś. uwolnić od roboty, od pańszczyzny.

 Robotnica, kobieta-pracownica; pszczoła a. mrówka bezpłciowa, wykonywająca wszystkie prace w ulu, w mrowisku.

 Robotniczy, odnoszący ś. do robotnika.

 Robotnik, człowiek, wynajmujący ś. do pracy; wyrobnik, parobek; przen., człowiek pracujący, pracownik; działacz społeczny.

 Robotny — p. Roboczy; dobry a. zdolny do roboty, pilny, pracowity.

 Robótka, mała, drobna robota; r-ki kobiece: hafty, dziergania, r. szydełkowe, na drutach i t. p.

 Robron, Robront, Robroniec, fr., dawniej używana szeroka, sztywna, odstająca suknia kobieca.

 Roburyt, łć., materjał wybuchowy, silniejszy od dynamitu.

 Roch, fr., w szachach: wieża.

 Rochada, Rochować, fr., p. Roszada, Roszować.

 Rochmanić zwierza = obłaskawić go, oswajać.

 Roczek, zdr. od Rok; r. a. w lm. r-i, miesięczna a. kwartalna kadencja sądowa w mieście sądowym, sąd grodzki w dawnej Polsce.

 Roczne (-ego), należność roczna, pensja roczna.

 Roczniak, człowiek, mający rok życia; zwierzę roczne.

 Rocznica, minięcie roku, uroczystość, obchodzona w rok a. w pewną ilość lat po jakimś zdarzeniu pamiętnym, jubileusz, anniwersarz: pierwsza, druga, dziesiąta, setna r.

 Rocznie, przysł., przez rok, za rok; co rok, corocznie; na rok, w stosunku do roku.

 Rocznik, krótkie zapiski zda-